สายชล...
"ฉันจะไปแต่ฉันขอเวลาอยู่กับลูกได้ไหมขอเวลาให้ฉันแค่เดือนเดียวแล้วฉันจะไปจากเธอไปจากลูกขอให้ฉันได้ดูแลแกบ้างได้ทำหน้าที่ของพ่อบ้าง แค่เดือนเดียวเท่านั้นเธอให้ฉันได้หรือเปล่าชล"
"ฮึก ฮึก ฉัน...ฉันกลัว.." ฉันไม่รู้หรอกว่ากลัวอะไรแต่ฉันกลัวกลัวไปหมดกลัวทุกอย่าง
"กลัวอะไร กลัวใจตัวเองหรือเปล่า"
".............."
"ใช่ไหมเธอกลัวว่าเธอจะรักฉันอีกครั้งใช่ไหม เธอกลัวตัวเองใจอ่อน" เขาเชยคางฉันให้แหงนขึ้นมองตาเขาแต่ฉันมองแค่แว๊บเดียวฉันต้องเบือนหน้าหลบเพราะฉันกลัวว่าฉันจะปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองต่อไปไม่ได้
"ฉันจะไม่มีทางกลับไปรักคุณหรือยกโทษให้คุณ"
"งั้นเรามาดูกันว่าฉันจะทำให้เธอใจอ่อนยอมยกโทษให้ฉันได้หรือเปล่า" ดูเขามั่นใจเหลือเกินในขณะที่ฉันไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด
เวลาต่อมา..
"จะไปไหน" เขาเดินมาถามฉันขณะที่ฉันกำลังจะออกจากบ้านไปขายผักที่ตลาดโดยมีน้องธารช่วยถือของตามหลัง
