ตอนที่ 32 มันใครกันรึ? สายตาของใครคนหนึ่ง ......จ้องมามองตลอดตั้งแต่เธอออกไปหาเดช และกลับไปเกาะแขนคุยกันอย่างสนิทสนมใกล้ชิด และกว่าจะเดินกลับเข้ามาด้านในก็เป็นเวลาพอสมควร “สำรับเย็นจ้ะนาย” ไอ้แดน เอ่ยบอกขณะยกถาดสำรับขึ้นมาบนเรือน และวางไว้ยังโต๊ะอาหารไม้ประดู่ตรงชานเรือน ในขณะที่ ปราช ยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ในมือถือเอกสารและกำไว้แน่น แต่แววตานั้นคล้ายเหม่อลอยออกไปนอกเรือน “ใครรึ?” “...หือ” “กูถามว่าใครที่มาจอดรถเครื่องอยู่หน้าเรือน ทำลับๆล่อๆตั้งแต่เช้า ไม่ยอมเข้ามาในเรือน” เสียงของ ปราช ดุเข้มจน ไอ้แดนสะดุ้งโหยง “น่าจะเป็นผู้บ่าวของดาวเรืองมันนะจ้ะ เห็นมารอตั้งแต่เช้า และนี่คุยกันอ้อยอิ่งตั้งนานสองนานนี่ยังไม่ไปเสียที ฉันบอกให้เข้ามาในเรือนก็ไม่ยอมเข้ามาจ้ะ” ผู้บ่าวที่ ไอ้แดนเอ่ยนั้น ภาษาอีสานพื้นบ้านหมายถึงคู่หนุ่มสาวที่คบหากันเป็นแฟน แต่ยังไม่ถึงขั้นแต่งงานและร่วมหอลงเรือนกัน