ตอนที่ 15
คนของกู!
“...คนของวงบรรเลงศิลป์..มาอยู่เรือนไอ้ปราชได้ไง?”
เทิดสิน เอ่ยถามเสียงเข้มและปรี่เข้ามาเพื่อจะดึงต้นแขนของดาวเรือง ที่กำลังประคองร่างของ ป้าจืด อย่างทุลักทุเลด้วยตัวเธอเองก็เจ็บที่ข้อเท้าขวาอยู่แล้ว นั่นทำให้ร่างบางเอนไหวเล็กน้อยและมองลูกชายคนโตของกำนันเปรื่องอย่างตระหนก
“คุณเทิดใจเย็นก่อนจ้ะ”
ป้าจืด เอ่ยปรามด้วยเกรงว่าหญิงสาวจะถูกทำร้าย แต่เหมือนเทิดสินจะหาสนใจไม่ เขาปราดเข้าจับต้นแขนของดาวเรือง แล้วบีบอย่างแรง
“ข้าถามไม่ได้ยินรึไง!! ทำไมถึงมาอยู่บ้านไอ้ปราชได้”
“ปล่อยเธอซะ!!อย่ายุ่งกับคนของกู!”
เสียงดุกร้าวของ ปราช ดังอยู่ด้านหลัง พร้อมกำนันเปรื่องผู้เป็นพ่อ นั่นทำให้ เทิดสิน ชะงักมือเล็กน้อย ความขุ่นเคืองที่มีก่อนหน้าเริ่มประทุขึ้นมา เมื่อนึกถึงเรื่องการสัมปทานงานค้าไม้ของอีสานใต้ที่ตอนนี้น้องชายคนละแม่น่าจะได้ดูแลแล้ว
“ปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้!! อย่ามาทำนิสัยห่
