ตอนที่ 20
สัมผัสที่อบอุ่น
“เมื่อกี้ที่คุยกับบัวคลี่เอ็งถามเหมือนรู้จักแม่ข้ามาก่อนเลย ...เอ็งรู้จักแม่ข้างั้นดอกรึ?”
ดาวเรือง ชะงักมือที่กำลังจับช้อนเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำถามนั้น และเหมือน ปราช จะสังเกตกริยาเธอได้จึงเอื้อมมือหนามาจับข้อมือของเธอแล้วบีบเบาๆ
“แสดงว่าเอ็งรู้จักแม่ข้าจริงๆใช่มั้ย?”
เขาถามต่อด้วยน้ำเสียงเข้มทุ้มต่ำ นั่นทำให้หญิงสาวลังเลอยู่เพียงครู่ คิดว่าหากปฎิเสธไปตอนนี้จะดูมีพิรุธ
“หนูไม่แน่ใจว่าคนเดียวกันมั้ย คือตอนหนูเป็นเด็กป้ารัตน์เคยไปเปิดร้านขายของชำในหมู่บ้าน และก็ย้ายออกมาตั้งแต่หนูอายุไม่ถึงสิบขวบ เห็นคนแถวบ้านบอกว่าไม่แน่ใจว่าย้ายไปอยู่ที่ไหน หลังจากนั้นฉันก็ไม่เคยเจอป้ารัตน์อีกเลย”
เธอบอกตามความจริง แค่ส่วนหนึ่ง
แววตาของ ปราช ทอแสงอ่อนลงเล็กน้อย
“งั้นรึ ก็คงจะเป็นแม่ข้านั่นแหละ”
“แล้วตอนนี้ป้ารัตน์อยู่ที่ไหนจ้ะ พี่ปราชพอจะทราบรึไม่”
ดาวเรือง ถามต่อด้วยค
