“ข้าขอโทษครับนายท่าน ข้าดีใจมากไปหน่อย”
เจมส์บอกเสียงอายๆ ใบหน้าภายใต้ผมยาวสีทองรุงรังมีแววขัดเขิน ร่างเล็กขยับออกห่างผู้เป็นนายมายืนกุมมือเรียบร้อยแบบคนรับใช้ควรกระทำ
“ไม่เป็นไร ข้าดีใจที่เจ้าปลอดภัยเช่นกัน เราไปหาที่พักกันก่อนเถอะ ดวงอาทิตย์จะตกดินแล้ว”
พ่อมดหนุ่มแหงนมองดูท้องฟ้า ในยามดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าอีกไม่นานยามราตรีจะมาเยือน เขามัวเพลิดเพลินกับนางไซเรนในถ้ำทอง พอกลับขึ้นมาบนฝั่งถึงได้รู้ว่าเวลาได้ผ่านไปนานแล้ว
“ไปพักที่ชะง่อนหินตรงนั้นเถอะครับนายท่าน ระหว่างที่ข้ารอท่านอยู่สามวันสามคืน ข้าพักอยู่ที่นั่น”
เจมส์เดินนำผู้เป็นนายไปยังชะง่อนหินซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในฝั่ง ชะง่อนหินนั้นกว้างและลึกพอที่จะพักค้างแรมได้อย่างสบาย เจมส์ได้หาเศษไม้มาก่อไฟไว้แล้วและยังทำที่นอนโดยใช้ใบไม้ใบใหญ่มาปูรองพื้น พ่อมดหนุ่มมองดูรอบๆ ที่พักแล้วหันมามองหน้าคนรับใช้
“เจ้าอยู่ที่นี่ระหว่างรอข้าสิน
