ประตูฝั่งตรงข้ามคือบริเวณอุทยานของปราสาทราชินีภูติ พ่อมดคาไลน์และนางภูติจิ๋วเฟริเซียเดินผ่านเข้าไป โดยไม่พบผู้ใดอยู่ในบริเวณนั้นเลยทั้งๆ ที่น่าจะเป็นเขตหวงห้ามควรมีคนคอยดูแล ทั้งสองอยู่ในเกราะแก้วกำบังกายลอยไปบนอากาศเคลื่อนผ่านสวนสวยเข้าไปเรื่อยๆ ดอกไม้ต้นไม้ภายในสวนนี้งดงามแต่ดูเงียบเหงาปราศจากผู้คน เหมือนปราสาทร้างมากกว่าปราสาทของราชินีภูติ
“ทำไมมันเงียบแบบนี้ ไม่มีผู้คนคอยดูแลเลยหรือยังไง” เฟริเซีย
มองไปรอบๆ
“ใช่ มันเงียบผิดปกติ ในปราสาทของราชนีภูติน่าจะมีพวกนางรับใช้คอยดูแล แต่นี้เราผ่านเข้ามาตั้งนานแล้ว ไม่พบผู้คนเลย ราวกับที่นี่เป็นปราสาทร้าง”
พ่อมดคาไลน์กวาดสายตามองหานางภูติตนอื่นๆ แต่ก็ไม่พบใครเลย เขาพาลูกบอลแก้วลอยเข้าไปยังปราสาทด้านใน และพบบางอย่างผิดปกติ เมื่อเห็นร่างของบรรดาภูติรับใช้นอนนิ่งอยู่ตามมุมต่างๆ ของปราสาท เมื่อลองเข้าไปใกล้และสัมผัสตัวก็พบว่าพวกนางภูติรับใช้เห
