นิ่มอนงค์เกร็งร่างเมื่อเขาอัดธารร้อนเข้ามาในกายจนหมดสิ้น เธอรู้สึกวูบเหมือนตกจากหน้าผา เด้งรับการกดกายของเขาที่ยังวนเวียนซ้ำๆ อยู่หลายครั้ง
พฤกษ์กัดฟันกรอดเขากดร่างจมหายเข้าไปในตัวภรรยาจนหมดสิ้น
“อย่าคิดว่าพี่จะปล่อยเธอ” พฤกษ์กระซิบเสียงสั่นที่ริมหูเล็กๆ ขณะที่เธอนอนซุกหน้ากับที่นอนหอบหายใจสะท้อน
นิ่มอนงค์ตัวแข็งทื่อ หอบเหนื่อยจนแทบขาดใจ
“ไม่นะคะ” เธอส่ายหน้าไปมาเมื่อเขายังไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนง่ายๆ
พฤกษ์ถอนกายออกห่าง ให้เธอได้ตะเกียกตะกายหนีเหมือนนายพรานอยากเล่นกับเหยื่อที่หามาได้ นิ่มอนงค์ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เธอหนีลงจากเตียงเมื่อเขาถอยห่าง มือบางสะเปะสะปะไปด้านหน้า เธอต้องหนีจากเขา จากคนใจร้ายให้ได้
“สนุกไหมนิ่มอนงค์” พฤกษ์ถามเสียงรื่นรมย์ ดูเขาชอบใจที่ได้แกล้งเธอ
นิ่มอนงค์กัดริมฝีปากจนเจ็บ ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะของเขา เธอยิ่งผวา
“อย่ามายุ่งกับนิ่ม คนหื่นกาม ลามก” เธอว่าเขาเสียง
