..เธอชักงอนเขาแล้วนะ
“เชื่อยาก นิ่มไม่ได้รักพี่แต่แรก แต่งงานเพราะคิดว่าพ่อจะยกสมบัติให้คนอื่น”
“ยอมรับว่าใช่ แอบงอนคุณพ่อด้วยค่ะ ที่จะยกสมบัติให้คนอื่น”
“โลภเหมือนกันนะเรา” เขาบีบจมูกอย่างเอ็นดูมากกว่าจะโมโหในคำตอบรับตรงๆ ของเธอ
“เปล่าโลภนะคะ นั่นมันของของนิ่ม ตอนนั้นพ่อไม่ยอมบอกว่าไม่ใช่ของเราอีกแล้ว พี่พฤกษ์ก็ไม่ยอมบอก อีกอย่างเงินทองข้าวของนอกกายก็จริงแต่มันสำคัญกับเราหลายอย่าง ปัจจุบันนี้อยู่ไม่ได้หรอกค่ะถ้าไม่มีเงิน มีมากมีน้อยก็ช่าง แต่มันต้องมีไว้บ้าง เวลาเดือดร้อนจะไปหวังพึ่งใครมันยากนะคะ”
“อืม...” เขารับคำเหมือนเห็นด้วยหรืออีกนัยก็แค่รับรู้
“พี่พฤกษ์เองก็ไม่ได้รักนิ่ม โดนพ่อบังคับให้แต่งงานเหมือนกัน”
“รู้ได้ไงว่าบังคับ คนอย่างพี่ไม่มีใครบังคับได้หรอก” เขาพูดเสียงเนือยๆ มือหนาลูบแขนเปลือยเล่น
“หมายความว่ายังไงคะ” นิ่มอนงค์รีบผงกศีรษะขึ้นมองสามี
“หมายความอย่างที่พูดนั่นแหล
