“ว่ามาเถอะค่ะ ดิฉันพร้อมจะฟัง ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าแต่ละคนจะเอาอะไรกับดิฉันอีก”
“พันกรน่ะเป็นลูกบุญธรรมของตาพฤกษ์”
ศิริวรรณพูดตรงประเด็นไม่อ้อมค้อมอีก
คราแรกนิ่มอนงค์คอแข็งพอเอ่ยถึงลูกชายของอดีตสามี แต่ประโยคต่อมาทำให้เธอหันมามองอดีตแม่สามีหรือจะพูดให้ถูกคือแม่เลี้ยงเสียตาโตด้วยความคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดนี้
“อะ... อะไรนะคะ”
“รัตเป็นญาติห่างๆ กับพี่พฤกษ์น่ะค่ะ เป็นเรื่องน่าอายที่รัตท้องไม่มีพ่อ พี่พฤกษ์ก็เลยสงสารพันกร รับลูกของรัตเป็นลูกบุญธรรม เวลามีงานอะไรที่โรงเรียน พันกรจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นๆ และป้องกันการถูกล้อเลียน ตอนงานแต่งงานรัตไม่ได้มาหรอกนะคะ เพราะลูกป่วย ได้แต่ฝากของขวัญมาให้และอวยพรมากับการ์ดเท่านั้น”
“หมายความว่า...” นิ่มอนงค์รู้สึกโล่งใจแล้วก็รู้สึกหนักใจพร้อมๆ กัน เธอไม่ได้เอ่ยถามพฤกษ์เลย เอาแต่ต่อว่าต่อขานเขา ก่อนจะขอหย่าโดยที่ไม่ให้เขาอธิบายอะไร ตอนนี้เธอรู
