แล้วทุกอย่างก็ดับวูบลงในที่สุด
พฤกษ์ตื่นจากที่นอนด้วยความง่วงงุนและอ่อนเพลีย เขาตบต้นคอหลายครั้งเพื่อเรียกสติครึ่งๆ กลางๆ ของตัวเอง เขากวาดตารอบเตียงกว้างมองหาภรรยา
..เธอหายไปไหน ที่นอนยับยู้ยี้บอกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปได้เป็นอย่างดี
พฤกษ์ถึงกับหน้าซีดเผือดกระโดดลงจากเตียง เขาคว้าผ้าขนหนูมาห่อหุ้มท่อนล่างเอาไว้ก่อนจะเดินหานิ่มอนงค์ด้วยความเป็นห่วง
“นิ่มอยู่ไหน นิ่ม” พฤกษ์เรียกภรรยาอย่างร้อนรน เขาเดินหาเธอทั่วห้อง เปิดประตูห้องน้ำดูก็ไร้วี่แวว ก่อนจะเปิดประตูออกไปยังระเบียง
“นิ่ม!!!” พฤกษ์ยอมรับว่าช็อกเมื่อเห็นสภาพของภรรยา เธอนั่งกอดเข่าตัวสั่นระริก ผมเผ้าดูยุ่งเหยิง ดวงตาแดงก่ำ ข้างแก้มมีรอยคราบเกรอะกรัง ริมฝีปากบวมเจ่อ ที่สำคัญเธอเปลือยเปล่า
“นิ่ม พะ... พี่ขอโทษ” พฤกษ์ถลาเข้าหาร่างเล็กบอบบาง
นิ่มอนงค์สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของสามี เธอลนลานหวาดกลัวพยายามคลานหนี เขาดึงร่างเธ
