Rrrrrrrrrrr
"ถึงแล้วเหรอคะ" เอรินกดรับก่อนจะยกสมาร์ทโฟนขึ้นมาให้ตั้งฉากใบหน้า ปรากฏภาพของผู้ชายที่พึ่งจากกันไปสิบสามชั่วโมง
"ครับ พี่ภูพึ่งจะถึงห้องพัก ดูสิยังไม่ได้เก็บของเลย คิดถึงหนู อยากเห็นหน้าหนู" ภูเลื่อนจอสมาร์ทโฟนไปยังเสื้อแจ็กเก็ต กับกระเป๋าเดินทางใบเล็กที่เขาวางไว้ใกล้ๆกับโซฟาก่อนที่เขาจะวีดีโอคอลหาเธอ ในเวลาเจ็ดโมงเช้า เวลาของประเทศนิวซีแลนด์
"หนูก็คิดถึงพี่ภู เมื่อเช้าหนูตื่นสายเลยไม่มีคนปลุก เอวาก็ไม่รอ หนูต้องให้พี่แกริคมาส่ง ตอนนี้หนูพักกลางวันกำลังกินข้าว" เอรินบอกก่อนจะเลื่อนสมาร์ทโฟนให้เห็นจานข้าวผัดตรงหน้า
"ข้าวผัดอีกแล้ว กินไม่เบื่อหรือไง"
"ก็หนูไม่รู้จะกินอะไร...พี่ภูสุดหล่อไม่ต้องเป็นห่วงน้องเอรินของพี่ภูนะคะ พวกเราจะช่วยกันดูแลน้องเอรินของพี่ภูเองค่ะ" เอรินบอก ก่อนที่เสียงของแพรวจะดังแทรกเข้ามา เอรินจึงเลื่อนสมาร์ทโฟนไปที่หน้าของเพื่อนๆที่ต่างโบกมือให้ภู
"พี่ภ
