ตอนที่ 22 ไม่มีใครจะทำร้ายเราได้เท่าตัวเราเอง
ทุกครั้งที่มาสถานสงเคราะห์แห่งนี้เฉียวเวยเวยจะเดินทางมาด้วยเสมอ เหตุผลก็เพื่อเสริมสร้างบารมีเวลาคนภาวนาอวยพรก็จะนึกถึงใบหน้าของเธอไปด้วย เช่นนี้แล้วบุญกุศลจะได้ตกมาถึงเธอโดยไม่ขาด
แม้จะหวังผลถึงชาติหน้าแต่ชาตินี้เฉียวเวยเวยก็ได้ผลบุญไม่น้อย แค่สายตาชาวบ้านที่จ้องมองมาด้วยศรัทธา ประกายความสุขที่อยู่ในแววตาของผู้คน ร้อยยิ้มของเด็กได้ที่ได้ผ้านวมผืนใหญ่ น้ำตาของมารดาที่ได้ข้าวสารให้บุตรที่บ้าน มันอิ่มเอิบจนบอกไม่ถูก
ตอนนี้สถานสงเคราะห์แห่งนี้เริ่มคับแคบ หากจะให้สร้างสถานที่เพิ่มอีกก็ยังต้องไตร่ตรองมากนางเป็นสตรีเพียงลำพังใช้เงินเพียงอย่างเดียวย่อมไม่ได้ โชคดีที่เมื่อก่อนนางผูกสัมพันธ์กับพระชายาในองค์รัชทายาทไว้มาก ทำให้ทุกอย่างลุลวงไปด้วยดี นางออกกำลังทรัพย์องค์รัชทายาททรงสนับสนุนที่ดินและส่งทหารมาช่วยดูแลความเรียบร้อย ที่นี่จึงค่อนข้างเป็นส
