ตอนที่ 18 จับขึ้นเตียงดีไหมนะ
ตงหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบ
“ข้าอ่านลายมือ พี่ซาไม่ออกขอรับ”
“แค่ก แค่ก”
ฉีซาสำลักน้ำทันทีใบหน้าแดงกร่ำ เขาอับอายไม่น้อย
ในใจด่าเสียตงหยางไปหลายคำ
ไอ้เด็กหน้าตาย เสียแรงที่ข้าดีกับเจ้าไม่น้อย
เฉียวเวยเวยเกือบสำลักน้ำเช่นกัน โชคดีตอนนั้นไม่มีสิ่งใดอยู่ในปาก เห็นสีหน้าของฉีซาแล้วก็อยากจะหัวเราะดัง ๆ แต่ไม่อาจจะทำเช่นนั้นได้ นางกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะเค้นคำพูดสุขุมออกมาได้หนึ่งประโยค
“เรื่องนี้ถือว่าเป็นปัญหาอยู่บ้าง”
เห็นนายหญิงเข้าข้าง ตงหยางยิ่งเหมือนได้รับคำสั่งให้พูดต่อ
“เพราะข้าต้องอ่านอาการของคนไข้และจัดหายาให้ตามที่พี่ซาเขียนมาขอรับ บางครั้งลายมือพี่ซาข้าก็อ่านไม่ออกเลย จนได้เลยไปถาม แต่ข้าก็เข้าใจนะขอรับ บางครั้งยามคนป่วยเข้ามาเป็นจำนวนมาก เราก็ต้องรีบเร่งให้...เอ่อ...พี่ซาเรียกว่าอะไรนะ”
ตงหยางเอนกายไปกระซิบถามฉีซา โดยไม่สนใจสีหน
