“จะใส่ชุดนี้หรือครับ” พุฒหยิบชุดที่แขวนอยู่หน้าตู้มาดูใกล้ ๆ เขาพลิกไปมา มองสำรวจชุดแล้วขมวดคิ้วมุ่น
“ผมว่ามันสั้นไป”
“ถ้าคิดว่ามันสั้นไป แล้วคุณพุฒซื้อมาทำไมคะ หรือว่าที่จริงแล้ว ของพวกนี้คุณพุฒซื้อมาให้คนอื่น” บางอย่างที่เคลือบแคลงในใจถูกถามออกมา แต้มรักไม่รู้ตัวหรอกว่าน้ำเสียงของเธอนั้นเจือไว้ด้วยความไม่พอใจขนาดไหน
คราวนี้คิ้วเข้มขมวดมุ่นยิ่งกว่าเดิม พุฒแขวนเสื้อไว้ที่เดิม แล้วคว้าเอวบางดึงเธอเข้ามากอดแนบกาย
“หมายความว่ายังไงครับ” พุฒถามยิ้ม ๆ น้ำเสียงและแววตาของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น
แต้มรักดันบ่ากว้างไว้ด้วยสองมือ หญิงสาวเอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อย เธอเงยหน้าสบตาคมแวบหนึ่งก่อนจะเลี่ยงหลบมองเมินไปทางอื่น
“ก็คุณพุฒอยู่คนเดียว แล้วทำไมถึงมีเสื้อผ้าผู้หญิงเต็มตู้แบบนี้ล่ะคะ” ก่อนหน้านี้ เธออยู่ในสถานะที่เป็นรองเขา เธอจึงสงบปากสงบคำไม่กล้าถาม ได้แต่เก็บงำความสงสัยไว้ในใจ แต่วันน
