โลกทั้งใบของมาเฟียหนุ่มราวกับหยุดหมุนชั่วขณะ น้ำเสียงคุ้นเคยที่ดังแทรกเข้าโสตประสาทพานทำหัวใจนิ่งสงบสั่นกระตุก แม้จะผ่านมาแล้วสามปี ทว่าเขายังจดจำเสียงนั้นได้อย่างแม่นยำ ไม่ทันได้หันกลับไปมองว่าเจ้าของเสียงนั้นใช่คนที่ตนกำลังคาดหวังไว้หรือเปล่า เด็กน้อยคนนั้นก็วิ่งเข้ามาหาเขาเพื่อใช้เป็นเกราะป้องกันจากคนที่เรียกว่า 'หม่ามี๊'
"หม่ามี๊อย่าตีคิน"
มาร์คินวิ่งเข้ามาหาแม็กซ์เวลล์ อุ้งมือน้อยจับชายสูทสีดำไว้แน่น พลางชะโงกใบหน้าออกมาดูคนเป็นแม่
"มาร์คิน ออกมาหาหม่ามี๊เดี๋ยวนี้นะ"
"ไม่เอา หม่ามี๊จะตีคิน"
"มาร์คินดื้อไง ออกมาหาหม่ามี๊เลยนะ คุณตารออยู่"
"ไม่เอา คินจะอยู่กับคุณลุงคนหล่อ" มาร์คินเงยหน้ายิ้มให้มาเฟียหนุ่ม ก่อนจะทำตาโตเมื่อคนเป็นแม่ตวัดเท้าเดินมาหา
"มาร์คินอย่าดื้อกับหม่ามี๊ได้ไหม ทุกคนเขาระ..." เจ้าของน้ำเสียงนั้นชะงักคำพูดลง เพราะมัวแต่สนใจลูกชายตัวน้อยจึงไม่ได้สังเกตว่าคนที่ล
