“อะไรที่รัก เจ็บท้องเหรอ..” คีรินลุกขึ้นมาเอ่ยถามเธอด้วยสีหน้าแตกตื่น เพราะอยู่ๆเธอก็ร้องขึ้นมาซะขนาดนั้น ทำให้เขานั้นใจไม่ดีเลย
“ไม่รู้ค่ะ มันเจ็บหน่วงๆ อื้อ….มันจุกหน่วงๆอ่ะค่ะ โอ๊ย…เจ็บแปลบๆอีกแล้วค่ะ…” ชลธิชาพูดบอกไปด้วยสีหน้าเจ็บๆ
“แกเจ็บท้องจะคลอดลูกน่ะสิธิชา…ยัยเนย แกกดเรียกพยาบาลมาสิ ฉันว่าธิชาคงจะคลอดวันนี้แล้วล่ะ..” ชวพรพูดออกไปอย่างรู้เลยว่าเพื่อนของเธอต้องคลอดแล้วแน่ๆ
“ฉันก็ว่างั้นแหละแก…เดี๋ยวฉันเรียกพยาบาลมาดูธิชามันเอง” อังคณาตอบไปแล้วเธอก็เดินไปกดกริ่งเรียกพยาบาลมา เพราะถ้าเจ็บท้องเตือนแล้วแบบนี้ โอกาสที่จะคลอดนั้นก็สูงเลยทีเดียว
“ไม่เป็นไรนะคนดี ค่อยๆหายใจเข้าลึก อย่าตื่นเต้น…” คีรินจับมือของชลธิชาแล้วมองเธอด้วยสายตาห่วงใย
“ธิชาไม่ได้ได้ตื่นเต้นค่ะ แต่ธิชาเจ็บ…อื้อ…” ชลธิชาร้องครางไปแล้วเธอก็จับมือของเขาแล้วบีบไว้แน่น เพราะเธอนั้นเริ่มจะจุกและเจ็บแปล๊บๆเป็นรอบๆแล้วล่ะ
