พอเนวินและอังคณาทานอาหารด้วยกันเสร็จแล้ว อังคณาก็ควงแขนของเนวินเดินออกมาจากห้องอาหารอย่างอารมณ์ดีเพราะตอนนี้เธอและเขานั้นตกลงคบกันเป็นแฟนอย่างจริงจังแล้ว ทำให้อังคณานั้นดีใจและโล่งใจมากที่ความสัมพันธ์ของเธอและเขาไม่ใช่แค่ความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว…
“เนวิน…นี่แกควงสาวมาทานข้าวเหรอวะเนี่ย….นี่ฉันตาฟาดไปหรือเปล่าวะที่แกควงผู้หญิงน่ะ เอะ ผู้หญฺงของแกหน้าคุ้นๆนะโว้ย เหมือนฉันเคยเจอที่ไหนมาก่อน…” เสียงของเรวัตรพูดออกไปเมื่อเห็นน้องชายเดินออกมาพร้อมกับมีผู้หญิงสวยเดินเกาะแขนมันออกมา
“อ่อ ฉันไม่ได้รู้จักคุณ เราคงไม่เคยเจอกันมาก่อนมั้งคะ” อังคณาเอ่ยตอบไปแล้วมองชายตรงหน้าที่มองเธอแล้วยิ้มแบบนั้นอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่ เพราะไม่ได้รู้จักกันแต่คำพูดคำจานั้นไม่มีมารยาทเอาซะเลย
“เนย…นี่พี่วัตรพี่ชายของผมเอง…ส่วนพี่วัตร…นี่เนยครับ เขาเป็นแฟนของผม พี่จะพูดจาอะไรก็ระวังด้วย” เนวินพูดออกไปแล้วมองพี่ชายเขาด้ว
