ณ โรงพยาบาล
คีรินก็ให้ลูกน้องไปติดต่อจนรู้ว่าทัดดาวนั้นได้ย้ายเข้าไปพักที่ห้องพักคนไข้เรียบร้อยแล้ว เขาก็เลยตามไปหาเธอที่ห้องพัก ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปแล้วเขาก็เห็นทัดดาวนอนอยู่บนเตียงในชุดคนไข้ แล้วมีผ้าปิดแผลที่ศีรษะของเธอ
“คุณคีริน มาแล้วเหรอคะ…ดาวก็นึกว่าคุณจะไม่มาหาดาวแล้ว…ดาวกลัว…ภาพตอนที่รถชนดาวยังติดตาดาวอยู่เลยค่ะ” ทัดดาวเห็นคีรินเดินเข้ามาแล้วเธอก็พูดออกไปด้วยสีหน้าเศร้าๆ
“เราเป็นเพื่อนกันนิ คุณถูกรถชนผมก็ต้องมาอยู่แล้ว…ดูรวมๆแล้วคุณก็ไม่ได้รับบาดเจ็บเท่าไหร่ ผมก็ค่อยโล่งอกหน่อย…” คีรินตอบไปอย่างเว้นระยะห่างกับเธอ ก่อนจะมองเธออย่างสำรวจแล้วคิดว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก
“ใครบอกล่ะคะ รถคันนั้นชนดาวเข้ามาเต็มๆเลย รู้ไหมคะว่าดาวน่ะเจ็บแล้วก็ระบบไม่ทั้งตัวเลย พรุ่งนี้ดาวต้องช้ำแน่ๆเลยค่ะ ดาวไม่น่าวิ่งตามรถคุณออกไปเลย ไม่งั้นดาวก็คงไม่เจ็บตัวแบบนี้” ทัดดาวเจอเขาพูดดักทางว่าเพื่อนมาแบบน
