ผ่านไปจนค่ำ
ภัคพลที่มีงานในช่วงบ่ายนั้นก็รีบมาที่บ้านของแพรไหมทันที แล้วเขาก็มาทันก่อนที่ดินเนอร์จะเริ่มขึ้น ก็ทำให้เขานั้นโล่งใจมาก เพราะแค่นี้พ่อตาก็ไม่ค่อยจะชอบขี้หน้าของเขาอยู่แล้ว ถ้ามาช้าอีก เขาก็กลัวว่าท่านจะพาลไม่ชอบเขามากกว่าเดิม แล้วภัคพลก็ได้มานั่งที่โต๊ะอาหารกับคีรินรอพ่อแม่ของสองสาวออกมา จนสองหนุ่มนั้นต่างก็มองหน้ากันอย่างทำตัวไม่ถูก
“อ่อ…มันแปลกๆนะครับที่เรามานั่งทานข้าวโต๊ะเดียวกันแบบนี้ได้…” ภัครพูลพูดทำงายความเงียบงันออกมา
“อืม…ผมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าผมจะมานั่งร่วมโต๊ะทานข้าวกับคุณได้ แต่เรื่องที่มันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป…ผมไม่อยากจะเก็บเอามาคิดให้ชีวิตไม่มีความสุขอีก…เพราะตอนนี้ชีวิตของผมมันมีความสุขมาก…” คีรินพูดบอกไปอย่างปลงๆกับเรื่องของทั้งสองแล้ว เพราะตอนนี้เขาเองก็มีความดีสุก
“ผมได้ยินแบบนี้ผมก็สบายใจครับ ผมเองก็รู้สึกผิดกับคุณคีรินมาตลอด ทั้งเรื่องไหมแล้วก็เรื่
