ณ เวลาทุ่มครึ่ง…
คีรินก็ขับรถฝ่ารถติดมาจนถึงบ้านของชลธิชาก็ปาเข้าไปเกือบชั่วโมงกว่าเลยทีเดียว พอเขาจอดรถแล้วเขาก็เอากระเป๋าทำงานของเขาลงมาด้วย เพราะเสื้อผ้าของเขานั้นมีอยู่ในห้องนอนของแพรไหมอยู่แล้ว เนื่องจากเขามานอนที่นี่ทุกอาทิตย์อยู่แล้ว ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องขนอะไรมาด้วยเลย จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในบ้านทันที
“อ่าวคีริน…มาได้ยังไงล่ะเนี่ย ก็ไหนยัยไหมบอกว่าเราติดงานไง” พานทองพูดออกไปแล้วก็มองอย่างแปลกใจที่เห็นลูกเขยของเธอเดินเข้ามาในบ้าน เพราะเธอไม่คิดว่าคีรินจะมาเวลานี้
“สวัสดีครับแม่ คุณพ่อ… พอดีผมรีบเคลียร์งานน่ะครับคุณแม่ เสร็จแล้วผมก็รีบตามไหมกับลูกมาเลยครับ” คีรินยกมือไหว้พานทองและชลเทพไปพร้อมกับพูดอธิบายออกไป ทั้งสองก็พยักหน้ารับไหว้แล้วทำหน้างงๆออกมา
“หึ…? นี่ยัยไหมไม่ได้บอกเราเหรอเนี่ยว่าไม่ได้มานอนที่บ้านแม่คืนนี้แล้ว แต่จะมานอนพรุ่งนี้แทน แล้วนี่ยัยไหมได้บอกเราไหมว่าไปเที
