“ฉันขอโทษนะคุณ ไว้เดี๋ยวฉันค่อยแก้ตัวกับคุณใหม่ก็แล้วกันนะ ตอนนี้คุณก็จัดการตัวเองไปก่อนก็แล้วกันนะ…” อังคณาพูดบอกไปก็รีบลุกลงจากเตียงทันทีก่อนจะรับเดินไปที่ประตู
“เห้ยคุณ…คุณจะออกไปสภาพนี้เหรอ…ไปใส่เสื้อผ้าก่อน” เนวินพูดทักเธอไป เพราะเธอยังเปลือยเปล่าไม่ได้ใส่อะไรเลย
“โอ๊ย ลืมไปเลยอ่ะคุณ…” อังคณาก้มมองดูตัวเองแล้วเธอก็พูดบ่นไป เพราะเธอลืมไปเลยว่าตอนนี้เธอน่ะยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย ก่อนจะรีบเดินไปที่กระเป๋าเดินทางของเธอแล้วรีบเอาเสื้อผ้ามาใส่แบบเร่งรีบ เพราะตอนนี้ในวิลล่าก็มีแค่เธอที่อยู่ห้อง เพราะชวพรไปอยู่กับโกสินทร์ก็ยังจะยังไม่กลับมาแน่ๆ
ส่วนเนวินก็มองอังคณาที่กำลังใส่เสื้อผ้าอย่างรีบร้อนนั้นด้วยสายตาจดจ้อง ในขณะที่เขานั้นเอามือรูดชักท่อนเอ็นของเขาเบาๆอย่างไม่สามารถที่จะทำให้มันสงบได้แล้ว เขาก็เลือกที่จะจัดการให้มันเสร็จสม
“เออ เดี๋ยวฉันไปเปิดให้…แกหยุดกดได้แล้วธิชา….” เสียงของชวพร
