เขาขัดใจมาก ผละใบหน้าออกจากลำคอระหง มองเธอตาขวาง ตอนนี้แก้มเธอก่ำแดงไปหมด รวมทั้งริมฝีปากของเธอด้วย เขามองเพราะมันกำลังขยับ
“คุณหมอ”
เขาขมวดคิ้ว พอเข้าใจก็ผละร่างออก หย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้เช่นเดิม หญิงสาวจัดเสื้อผ้าที่ยับเยินของเธอให้เรียบร้อยขึ้น ตอนนี้เธอไม่กล้ามองใบหน้าของคุณหมอ ผู้ที่กำลังยืนตรวจอุปกรณ์อยู่ที่โต๊ะมุมห้อง ใบหน้านั้นเพียงแค่ยิ้มนิดๆเท่านั้น ชายหนุ่มปั้นหน้าตาให้ปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วหันไปทางคุณหมอ
“อ้าวคุณหมอ เข้ามาแล้วเหรอ ผมกำลังรออยู่พอดี”
มาลินีกลอกตาไปมา เพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดอะไรซื่อบื้อขนาดนั้น
“คิดว่าจะไล่ผมออกไปเสียอีก”
“ผมจะทำแบบนั้นทำไม เข้ามาก็ดีแล้ว ผมอยากจะรู้ว่าเธอจำเป็นจะต้องนอนที่นี่ไหม”
“จำเป็นค่ะ” เธอโพล่งออกมาเร็วมาก ผู้ชายสองคนหันมองหน้ากัน คนหนึ่งหน้าเหวอ อีกคนได้แต่อมยิ้ม ก่อนจะหันไปมองคนไข้ของเขา เธอส่งสายตาว่า...ไม่... “ฉันรู้สึกป
