“เรากลับกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้ยังมีอะไรต้องทำอีกมาก”
เขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ออกรถตามคำสั่งของเธอทันที เธอเห็นว่าเขาเงียบผิดปกติ แค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่าเขาเป็นอะไร เขาจะรู้หรือไม่ว่าหัวใจของเธอก็แทบกระเจิง หากไม่หยุดก็อาจมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นในรถได้แน่ๆ และสิ่งนั้น เธอยังไม่พร้อมให้เกิดขึ้น
“เมื่อจบเรื่องที่นี่ คุณจะกลับเมืองไทยเลยรึเปล่า”
เขาถามขึ้นมาลอยๆขณะรถแล่นไปตามเส้นทางเรียบริมทะเลทางเดิม สู่ถนนสายใหญ่ และอีกเพียงไม่ไกลมากนักก็จะถึงประตูรั้วเหล็กสุดแข็งแกร่งอันเป็นกำแพงชั้นแรกของบ้านพักของออปเปนไฮน์
“บ้านฉันอยู่ที่เมืองไทยค่ะ”
“นั่นคือคำตอบของคุณหรือ” น้ำเสียงของเขากราดเกรี้ยวขึ้นเล็กน้อย เธอรู้สึกถึงบรรยากาศที่อัดแน่นไปด้วยมลพิษ เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะเธอไม่อยากจะมีเรื่องกับเขาในตอนนี้ แต่สำหรับชายหนุ่มแล้ว...พระเจ้า...เขาเพิ่งจะบอกรักผู้หญิงคนนี้ไปไม่นาน...และเธอเพิ่งจะบอกว่า
