หญิงสาวทำทันที เพราะถึงอย่างไรเธอก็ไม่ได้อยากจะจับแขนของหมอนี่อยู่แล้ว เธอยังสนใจเรื่องเดิม ซึ่งเป็นเครื่องสำคัญที่สุดในชีวิตอีกเรื่องหนึ่ง เพราะเธอจะใช้หมอนี่เป็นสะพาน
“ขี้โม้รึเปล่า อย่างคุณ ใครเขาคบ”
“อ้าว” เขามองเธอตาเขียว แต่ไม่ได้ร้าย “เธอพูดไม่ถูก ฉันไม่ค่อยคบใครต่างหาก แต่มีคนอยากคบกับฉันเพียบ รวมทั้งคนในคฤหาสน์นี้ด้วย”
“สำคัญตัว”
“เพราะฉันเป็นคนสำคัญจริงๆ”
“ถ้าอย่างนั้น คุณพาฉันเข้าไปพบเจ้าของบ้านหลังนี้หน่อยสิ”
เขามองอย่างหยั่งเชิง ก่อนจะยิ้มดูถูก
“ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้น เพราะจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน ชื่ออะไรและสำคัญที่สุด เธอต้องการจะเข้าไปในบ้านหลังนี้ทำไม เพื่ออะไร แล้วถ้าเธอเป็นมิจฉาชีพล่ะ”
“ฉันคิดอยู่แล้วเชียวว่าต้องเปลืองน้ำลายเปล่า”
เธอพูดจบก็หันหลังให้เขา เธอไม่ฝันหรอกว่าคนอย่างหมอนี่จะช่วยอะไรเธอได้ เธอเดินกลับไปหยิบกระเป๋า แล้วออกแรงลาก
