เขาทำหน้าขัดใจ กำลังจะใช้นิ้วชี้อีกหน แต่แล้ว หน้าตาที่กวนประสาทของเธอก็ทำให้เขาได้คิด เขารู้ดีว่าแม่นี่จะต้องโจมตีเขาอีกเป็นแน่ เขาจึงเลือกที่จะทิ้งมือไว้ข้างตัว
“ฉันใช้นิ้วชี้หน้าเธอ ยังดีกว่าใช้ปืน เธอว่าไหม”
มาลินีถึงกับเงียบกริบ ที่เขาบอกทำไมจะไม่ดี เธอเชื่อว่าหมอนี่พกปืนตลอดเวลา คนที่มีศัตรูเยอะและคนเกลียดแยะขนาดนี้ จำเป็นต้องมีอาวุธเตรียมพร้อม
ครั้นแล้วชายหนุ่มได้ก้าวเข้าสู่อาณาจักรอันยิ่งใหญ่ซึ่งลอยลำอยู่เหนือริมฝั่งของท่าเรือน้ำลึกอันเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของตระกูลออปเปนไอน์ เขาดูเปลี่ยนเป็นคนละคน ไม่น่าเชื่อว่าสะพานเล็กๆจะทำให้เขามีอายุเพิ่มขึ้นสักสิบปี วิกเตอร์กลายเป็นชายหนุ่มผู้มาดมั่น เงียบขรึม พูดเท่าที่จำเป็น และโอหังอย่างสง่างาม
“สวัสดีเพื่อนผู้ร่วมทางทุกคน”
หญิงสาวซึ่งยืนอยู่ในกลุ่มของบอดี้การ์ดประจำตัววิกเตอร์ เธอกำลังตื่นเต้นกับการเดินทางครั้งใหม่ของตนเองมากเป็นพิเ
