EP 7 ดื้อ
1092 คำ
Mn : อื้อ...
Part Mn
เฮ้ย!! เขาจูบฉันอ่ะ จูบแรกด้วยทำไงดีจูบตอบยังไงอ่ะ เดี๋ยว ๆ จูบตอบทำไมก่อนเขาจู่โจมฉันนะ พอจะอ้าปากบอกว่าพอก่อนดันเป็นการเปิดโอกาสให้เขาซ้ำอีกครั้งสิ แถมรอบนี้มันแบบลึกอ่ะลิ้นอ่ะลิ้นมันลึกเข้ามา มือเขาค่อย ๆ จับเข้ามาที่ท้ายทอยฉัน ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แต่ก็นานอยู่นะ กว่าเขาจะยอมถอนปากออกให้ฉันได้พักหายใจ ยังจะมานั่งจ้องหน้าฉันอีกไฟก็ไม่สว่างเท่าไหร่เขาคงไม่เห็นว่าหน้าฉันกำลังแดงขนาดไหน
K : ปากไม่แข็งจริงด้วยนะ
Mn : นี่
K : คนจีนไม่ใช่หรอมานี่ ๆ อะไรเรียกใหม่
Mn : เดี๋ยวพี่จูบอ่ะเคลียร์ก่อน
K : พูดดี ๆ ก่อนครับ
Mn : พูดดีอยู่นี่ไง...หยาบสักคำไหมไม่มี
K : ดื้อขนาดนี้จับกดปากอีกทีดีไหม
Mn : ห้ามนะ
ฉันก็พยายามจะหยุดปากตัวเองนะแต่มันทำไม่ได้อ่ะ แล้วตอนนี้เขาก็ยืนโน้มตัวลงมาเอาแขนทั้ง 2 กักฉันไว้กับเก้าอี้ กลัวเขาก็กลัวแต่อีกใจก็กลัวคนอื่นตื่นมาเห็นมากกว่า สุดท้ายเลยยกมือปิดปากตัวเองไว้ข้างหนึ่ง เอามืออีกข้างดันหน้าอกเขาออก แต่เขาดันไม่ยอมขยับเลย มือเจ้ากรรมที่ดันอกเขาอยู่มันได้สัมผัสถึงความแข็งแรงของเขา ฉันเรียนหมอก็ไม่ควรหวั่นไหวกับร่างกายมนุษย์สิ โอ๊ย !! กูตายแน่มินิแกคิดหื่นกับเขาอยู่
K : ตอบคำถามก่อนจะปล่อย
Mn : ถามสิเร็ว ๆ
K : ที่บอกมีแฟนใช่คนที่มาส่งไหม
Mn : ไม่ใช่
K : แล้วใครแฟนตัวจริงหรือมีหลายคน
Mn : ไม่มี
K : คนที่คลับ
Mn : เอ่ะ...บอกว่าไม่มีไงพูดไม่รู้เรื่องอีกแล้ว
K : พูดดี ๆ ไม่น่ารักเลย
Mn : ทำไมต้องน่ารักกับคนอย่างพี่ด้วย
K : คนอย่างพี่ทำไม
Mn : คนฉวยโอกาสนิสัยไม่ดี
K : ถ้าพูดดี ๆ เดี๋ยวพี่จะนิสัยดีทันทีเลย
Mn : ...
K : เฮียคิน...ลองเรียกสิ
Mn : หยึ๋ย...ไม่เอาขนลุก
K : ...
Mn : อื้อ....
K : เฮียคินคะ
Mn : พี่จูบอีกทำไมเนี้ยะ
K : 1 2 3 4 ...
Mn : พะ พอแล้ว รู้แล้ว ๆ ฮะ เฮียติน
K : พี่จะเรียกเราว่าดื้อ
Mn : งั้นมินิจะเรียกพี่ว่าดุบ้าง
K : อีกหน่อยเราจะรู้ว่าเฮียดุเรื่องอะไรได้อีกนอกจากจูบ
Mn : ...
เสียงไอของใครสักคนทำให้เขายืดตัวขึ้นฉันรีบใช้โอกาสนี่มุดหนีเข้าเต็นท์ทันที ถามว่านอนหลับไหมใครจะบ้าหลับลง โดนขนาดนี้สรุปฉันเสียจูบแรกไปกี่รอบว่ะ เดี๋ยวก็จูบพูดนิดหน่อยก็จูบอีกปากบวมไปหมดแล้ว โชคดีนะน่าจะมีพี่คนไหนตื่นมาสลับเวรกัน ฉันนอนคิดสับสนกับอารมณ์ตัวเองไม่รู้นานแค่ไหนก็หลับไป
เสียงมือถือดังเตือนว่าเช้าแล้วฉันตั้งไว้ตี 5 เพื่อจะได้ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนคนอื่น ไม่งั้นคนเยอะแย่งน้ำกันใช้เสียเวลายืนรออีก แต่ก็รู้สึกถึงบางอย่างหนักมากทับอยู่ที่เอว ถึงจะไม่กลัวสิ่งลี้ลับแต่ก็ไม่ลบหลู่นะพยายามยกมือไหว้ในใจ ก่อนจะค่อย ๆ กดไฟฉายที่มือถือเพื่อดูว่าฉันโดนตัวอะไรทับ เสียงหงุดหงิดเล็ก ๆ จากด้านหลังเพราะไฟฉายฉันไปส่องเข้าที่ตาของคนฉวยโอกาส อยากจะตะโกนใส่ก็ทำไม่ได้เดี๋ยวมีคนรู้ว่าเขาเข้ามานอนในเต็นท์เดียวกับฉันจะทำยังไง เลยได้แต่กดเสียงต่ำใส่ไป
Mn : เข้ามาได้ยังไง
K : คลานเข้ามายากต้องไหน
Mn : หมายถึงทำไมไม่ไปนอนที่อื่น
K : เหลือแค่ที่นี่
Mn : ปล่อยมือได้แล้วกอดทำไม
K : เฮียง่วงขอนอนอีกนิดดื้ออย่าเสียงดัง
แรงกอดที่เขาเพิ่มน้ำหนักทำเอาฉันได้แต่นอนนิ่ง ยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดแน่นขึ้นแถมเอาหน้าซุกกับหลังต้นคอฉันอีก ใครว่าแต่ผู้ชายที่ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ผู้หญิงก็เป็นนะทำเอาฉันกลืนน้ำลายลำบากสุด ๆ กระหายน้ำขึ้นมาเฉย ๆ เลยตอนนี้ กลายเป็นว่าฉันนอนตัวเกร็งตั้งแต่ตี 5 จนถึงตี 5 : 30 ฉันเลยต้องปลุกเขาให้ตื่นไม่ก็ฉันนี่ละที่ต้องออกนอกเต็นท์ก่อนคนอื่นจะตื่นมาเจอแทน
Mn : มิขอไปเข้าห้องน้ำเฮียปล่อยก่อน
K : ให้ไปด้วยไหมฟ้ายังไม่สว่าง
Mn : ไม่ต้อง ๆ เฮียนอนไปเลยนะ
K : อืม
Part K
เพราะผมง่วงจริงเลยหลับต่อตามที่เธอบอก ก่อนมือถือจะปลุกผม 06:00 น. แล้วเด็กดื้อยังไม่ยอมกลับมา ผมเลยลุกเดินออกไปบ้างแต่ก็ยังไม่เห็นใคร ยืนอยู่ไม่นานทุกคนก็เริ่มตื่นแต่ดื้อหายไป มองหาอยู่พักใหญ่เลยเห็นว่าเธอไปอยู่กับเพื่อนบนอาคาร เปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วด้วย คงตั้งใจจะหลบผมงั้นผมจะให้เวลาหนีไปเที่ยวเล่นสักชั่วโมงแล้วกัน
W : มึงนอนนี่
K : เอ่อ
W : อ่า
K : อ่าไรมึงไม่มีอ่า
W : คิดไรของมึงเนี้ยะกูแค่แบบเอ่อ อ่อ อ่า เป็นคำตอบรับ
K : ...
W : คิดไม่ดีอ่ะเพื่อนอดยากมากสงสัย
K : ไม่ได้อด...แต่อยากพอใจยังไอ้เวร
W : กูชื่อวาฬไม่ใช่เวร
ผมขี้เกียจต่อความยาวกับมันเดี๋ยวไม่จบเกิดใครมาต่ออีก สุดท้ายแม้แต่มื้อเช้าเธอก็ยังไม่กลับมาที่เต็นท์ ไปเจอกันอีกทีก็ที่โต๊ะตรวจร่างกายเบื้องต้นเด็ก แม้จะยังไม่ถึงเวลาแต่เด็ก ๆ บางคนก็มาวิ่งเล่นรอแล้ว ผมก็มีงานที่ต้องทำจะไปตามแหย่ดื้อก็ไม่ได้ เลยส่งไลน์ไปหาแทน
Line
K : ดื้อห้ามซนนะวันนี้ขาเจ็บอยู่
Mn : สั่งยังกับพ่อ
K : พ่อทูนหัวไง
Mn : พูดไปเรื่อยไม่เหนื่อยหรอ
K : ท่าจะเหนื่อยต้องทำอย่างอื่น...อยากเหนื่อยด้วยกันไหม
Mn : ไปไหนก็ไปเลย..จะทำงานแล้ว
- ผู้เขียน
