นิก
“เป็นอะไร” ผมถามเตยหอมออกไปหลังจากเข้ามาในห้อง
“เปล่าค่ะ”
“เปล่าอะไร ก็เห็นอยู่ว่าน่าซี๊ดๆ” ผมว่าออกไป เพราะตั้งแต่ผมไปหาเธอที่คอนโด สีหน้าเธอก็แปลกๆ ไหนจะร้องไห้อีก พอกลับมาถึงห้องหน้าตาก็ดูซี๊ดๆเหมือนไม่มีแรง
“เหนื่อยค่ะ”
“ถ้ารู้ว่าเหนื่อยทีหลังก็อย่าไปนั่นไปนี่” วันหยุดก็อยู่ห้องนั่งๆนอนๆไปสิ
“ฉันขอตัวไปพักนะคะ” ว่าแล้วเตยหอมก็เดินเข้าห้องตัวเองไป ผมเห็นแบบนั้นก็ไม่ได้ห้ามหรือว่าอะไร ก่อนจะเข้าห้องตัวเองแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า
ผมไม่รู้หรอกว่าช่วงนี้เตยหอมเป็นอะไร มีปัญหาอะไร ถึงแม้ว่าผมจะถามเธอ แต่ผมรู้ว่าคนอย่างเตยหอมคงไม่บอก ช่วงนี้ผมเองก็ยุ่งๆกับเรื่องที่บ้านนิดหน่อย เวลาว่างเลยไม่ค่อยได้อยู่เห็นหน้าเธอ
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ผมก็เข้าครัวไปทำอาหารไว้สำหรับมื้อเย็น ถึงแม้ว่าการที่มีเตยหอมอยู่ที่นี่กับผม แต่ก็ใช่ว่าผมจะใช้เธอให้ทำฝ่ายเดียว บางวันผมก็เป็นคนทำบ้าง เธอทำบ้า
