เควินสรุปเสร็จสรรพไม่อยากเห็นน้ำตาของคนในอ้อมแขน เพชรน้ำหนึ่งสะอื้นฮักๆ พยายามดิ้นรนก็สู้แรงไม่ไหวจนหลับไปในอ้อมแขนแกร่ง
เควินก้มมองคนในอ้อมแขนที่หลับไปทั้งน้ำตา เขารู้สึกหดหู่ใจชะมัดที่ต้องทำอะไรร้ายกาจแบบนี้
“ขอโทษนะ นี่เป็นวิธีเดียวที่จะรั้งเธอเอาไว้เพชรน้ำหนึ่ง ถ้าฉันสารภาพรัก กลัวเธอหัวเราะเยาะแล้วก็หาว่าฉันหลอกเธออีก แต่ฉันไม่ยอมเสียเธอให้ใครแน่”
เควินจุมพิตหน้าผากสวย แล้วจูบซับน้ำตาให้อย่างบางเบา ทะนุถนอม มือหนาอดไม่ได้ที่จะยื่นไปสัมผัสหน้าท้องที่ยังไม่นูนเด่นเหมือนคนท้องโดยทั่วๆ ไป
“พ่อรักหนูนะลูก พ่อตั้งใจให้หนูเกิดมาจริงๆ” เควินวางมือไว้ที่หน้าท้องของเพชรน้ำหนึ่ง อีกมือก็โอบร่างเล็กเอาไว้ หลับตามเธอไปในที่สุด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
เสียงเคาะประตูระรัวดังติดกันหลายครั้ง ซาร่าสาวประเภทสองซึ่งเธอได้ดูแลยายอยู่ตามลำพังที่ต่างจังหวัดเดินไปเปิดประตูบ้านหลังเล็กๆ
“ใครนี่ เคาะรัวอยู่
