“อย่าเลยค่ะ พี่จิตราก็งานล้นมือ เดี๋ยวหนึ่งทำเองค่ะ เสร็จก็เสร็จ ไม่เสร็จก็ค่อยมาทำต่อค่ะ”
“ค่ะ สู้ๆ นะคะ” จิตราส่งยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้าก่อนจะเลี่ยงออกมา
เพชรน้ำหนึ่งมองเอกสารมากมายที่ต้องพิมพ์และแยกด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ แต่เธอก็ทำไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงเคาะประตูอีกรอบเป็นเวลาเลิกงานพอดี
“คุณหนึ่งคะ พี่ต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ เพราะว่าสามีพี่โทรมาบอกว่าลูกป่วย คุณหนึ่งจะทำงานต่อเหรอคะ พี่ว่าไม่ไหวหรอกค่ะ กลับได้แล้วนะคะ” จิตราบอกอย่างสงสาร
“ค่ะพี่จิตรา ตามสบายเลยค่ะ หนึ่งก็จะกลับแล้วเหมือนกัน” เพชรน้ำหนึ่งบอกยิ้มๆ ก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเลขาที่แสนใจดีออกไปจากห้องแล้ว
ร่างอ่อนแรงของเพชรน้ำหนึ่งเดินไปทรุดนั่งบนโซฟา เธอรู้สึกอ่อนเพลียเพราะนั่งหน้าคอมพิวเตอร์พิมพ์งานมาเป็นเวลาติดต่อกันหลายชั่วโมง ความอ่อนล้าทำให้เธอเอนกายและเผลอนอนหลับไปโดยไม่รู้ตัว โดยไม่รู้ว่ามีคนเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่หน้าโซฟา
