‘นมจะช่วยนะคะ ไม่ให้สองแม่ลูกนั่นเอาของขวัญของคุณหนูไปทิ้งอีก’
‘ขอบใจมากจ้ะนม หนึ่งจะซื้อเน็กไทให้คุณพ่อน่ะค่ะ หนึ่งไปเลือกสีเลือกลายเอาไว้แล้ว นมว่าดีไหมคะ’
‘ดีค่ะคุณหนู คุณท่านต้องชอบของที่คุณหนูให้อย่างแน่นอนเลยค่ะ’
เพชรน้ำหนึ่งแอบไปซื้อเน็กไทไว้ให้บิดาก่อนงานวันเกิด โดยเอามาเก็บซ่อนเอาไว้ที่ห้องของนมน้อย เพราะไม่อยากให้ใครสงสัย แต่ก่อนงานมันก็หายไปจนได้ หายไปอย่างไม่น่าเชื่อ
‘คุณพ่อแกะของขวัญของพิมพ์เลยสิคะ พิมพ์อยากรู้ว่าคุณพ่อชอบหรือเปล่า’ พิมพ์พรรณเร่งเร้าบิดา
‘ได้ลูก ไม่ว่าลูกจะให้อะไร พ่อก็ชอบทั้งนั้นแหละ’ คุณไพฑูรย์พูดยิ้มๆ ก่อนจะแกะกล่องของขวัญลูกสาวคนเล็ก
‘เน็กไทสีที่พ่อชอบเลยลูก ลายก็สวยด้วย พิมพ์นี่ตาถึงจริงลูก รู้จักเลือก’
‘คุณแม่ก็ช่วยเลือกด้วยค่ะ’
‘นี่ของขวัญของรัมภานะคะ’ รัมภายื่นของขวัญให้สามี
‘ขอบใจมากรัมภา’ ไพฑูรย์พูดอย่างปลาบปลื้มใจไม่น้อยในความเอาใจใส่ของลูก
