ผับอ้อนๆ

1301 คำ

"เพราะแบบนี้ใช่มั้ยถึงทำรอย" ฉันเดินกระฟัดกระเฟียดลงจากรถไม่สบอารมณ์กว่าจะออกจากห้องได้ดูเอาเถอะนี้มันกี่ทุ่มแล้ว แล้วดูคอฉันที่มีแต่รอยสิ ส่วนไอ้คนทำยิ้มระรื่น "ก็คนมันห่วงนี้" นี้แหละที่เขาทำรอยไว้เต็มคอฉันเพราะคนอื่นจะได้รู้ว่าฉันมีเจ้าของแล้ว แล้วไม่คิดหรอว่าฉันจะอาย "หิว!" ฉันไม่อยากจะเสวนากับไอ้คนหื่นหรอก เถียงไปนะแพ้ตลอด แล้วร้านอาหารที่เขาพาฉันมากินนะก็ผับเขานั้นแหละ มันมีสั่งอาหารด้วย "เมียใครว่ะโมโหหิวยังน่ารักเลย " เขาเดินมาโอบเอวฉันเดินเข้าไปในผับอย่างอารมณ์ดีต่างจากฉันที่จะกินหัวเขาได้แล้วตอนนี้ พี่มอสพาฉันเข้ามานั่งในห้องวีไอพีสำหรับเจ้าของผับฉันนั่งลงปุ๊บก็สั่งอาหารมากินเลย ไม่สั่งเผื่อไอ้บ้าหื่นกามหรอก อยากกินเดียวก็สั่งเอง ชิ งอน "อาวหนูไม่สั่งเผื่อพี่บ้างหรอ " เขาแย้งขึ้นเมื่อเห็นฉันสั่งอาหารจานเดียว "สั่งเองสิ ชิ " ฉันงอนอยู่โว้ยยย อารมณ์ไม่ดี "ขอฉันเอาเหมือนเดิม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม