นายเจ้าชู้กับยัยน่ารัก

คู่นอน

มอส

สวัสดีครับผมมอส อายุ23 ปี เรียนจบแล้ว ตอนนี้เป็นหุ้นส่วนผับN&M กับไอ้ซีโน่ที่หนีไปเรียนต่อโท ทิ้งให้ผมดูแลผับคนเดียว และยังเป็นรองผู้บริหารโรงแรม กิจการของครอบครัวที่มีพี่ชายของผมบริหารอยู่ ผมเป็นคนเจ้าชู้ข้อนี้ผมยอมรับ ผมชอบกิน ชอบเที่ยวแต่มันก็มีลิมิตของมัน ผมใช้ชีวิตโสดอย่างมีความสุข แต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมเดินชนยัยขี้เมาคนหนึ่งที่หน้าห้องน้ำของผับ ยัยขี้เมานั้นคุยไม่รู้เรื่องอะไรเลยจะปล่อยให้เมาอยู่ตรงนั้นก็ต้องเป็นอันตรายแน่เพราะเธอทั้งสวยเปรี้ยวซะขนาดนั้น ผู้ชายนี้มองตาเป็นมัน ผมเลยพายัยนั้นกลับคอนโดด้วย

พอมาที่คอนโดแม่คุณก็ไม่ได้อยู่เป็นสุข บ่นว่าร้อนบ้างละ เร่งแอร์ให้เท่าไหร่เธอก็บ่นว่าร้อน ถอดเสื้อผ้าตัวเองล่อนจ้อน ผมมันก็ผู้ชายไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน แต่ก็ต้องอดทนเพราะผมไม่รังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้อยู่แล้ว ยิ่งเมาปริ้นแบบนี้

เข้าเช้าวันใหม่ที่ผมพึ่งได้นอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเพราะต้องเคลียงานก็ได้ยินเสียงกรี๊ดของผู้หญิง โวยวาย เอาหมอนปาใส่ผมไม่ยั้ง ก็จะใครถ้าไม่ใช่ยันขี้เมาเมื่อคืน และแม่คุณก็หาว่าผมปล่ำเธออีก ทำบุญบูชาโทษชัดๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ผมไม่ปฏิเสธยัยน่ารักที่เวลาตื่นนอนใหม่ๆน่ารักน่ากินซะเหลือเกิน

หลังจากเช้าวันนั้นเธอก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดผมเป็นการถาวรโดนที่ให้เหตุผลว่าได้เธอแล้วก็ต้องรับผิดชอบ เอาๆเข้าไป

ถ้าผมไม่ให้เธออยู่ซะอย่างเธอก็คงไม่ได้เข้ามาในห้องนี้แน่นอน แต่ก็เพราะอะไรไม่รู้จะบอกว่าผมถูกใจยัยน่ารักที่มีชื่อว่าปอปลานี้ก็ว่าได้ ตั้งแต่เห็นครั้งแรกก็ถูกใจเอามากๆแล้ว มารู้ว่ายังซิงอีกนี้แมร้งเอ้ย สวรรค์ชัดๆ

แต่พอยัยน่ารักเข้ามาอยู่ด้วยผมก็ไม่ค่อยได้อยู่ห้อง งานเยอะเอามากๆ กว่าจะได้กลับห้องแต่ละวันยัยน่ารักก็นอนหลับแล้ว ไม่ก็บางวันผมต้องเข้าไปดูผับก็จะนอนที่ผับเลยไม่อยากเข้ามารบกวนยัยน่ารัก แต่พอเช้าก็ต้องรีบกลับมาให้ทันยัยน่ารักไปเรียนแบบว่ามันอยากเห็นหน้า ผมเป็นบ้าอะไรเนี่ย

และที่ไม่ไปส่งยัยน่ารักไม่ใช่ไม่อยากไปแค่ผมขับรถไม่ไหวเพราะยังไม่ได้นอน ถ้าขับไปส่งมีหวังลงข้างทางเป็นแน่ ยัยน่ารักก็น่ารักจริงๆทุกเช้าก่อนที่จะไปเรียนก็จะเตียม อาหารเช้า ชุดไปทำงาน บีบยาสีฟันไว้ให้ตลอด ถึงบางครั้งผมจะพูดแรงกับเธอก็เถอะก็ผมมันเป็นคนแบบนี้ ผมอยากรู้จักกับปอปลาให้มากกว่านี้ ผมไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้แม้แต่ผู้หญิงในความทรงจำก็เถอะ

วันนี้ก็อย่างเช่นทุกวันทำงานหนักแต่เป็นวันสุดท้าย ผมเคลียงานที่บริษัททั้งหมดส่งให้พี่ชายหมดแล้ว ไอ้เทรเลอร์มารหัวใจของผมมันโทรนัดมาปรึษาผมเลยต้องลากสังขารมาที่ผับหลังจากที่คิดว่าจะกลับไปหายัยน่ารักทำความรู้จักอย่างเป็นทางการก็ต้องล้มไม่เป็นท่า

ขณะที่ผมนั่งดื่มกับเพื่อนๆอยู่ชั้นสอง สายตาอันเฉียบคมของผมก็มองสำรวจไปรอบๆผับเป็นปกติของเจ้าของผับแต่ดันเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆแต่งตัวเซ็กซี่หน้าคุ้นๆออกสเต็ปแดนร์กับผู้ชายคนหนึ่งกลางฟลอร์ พอเพลงช้าก็กอดซบไหล่กัน ผมจ้องไปที่สองร่างที่กอดซบกันตรงนั้นจนผู้หญิงตัวเล็กเงยหน้าขึ้นสบตาผม ปอปลา!!

ดูเหมือนว่าเธอจะตกใจไม่ใช่น้อย ก่อนที่ผมจะทำอะไรก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มานั่งบนตักผมตอนไหนก็ไม่รู้จับผมหันหน้าไปจูบ พอผลักยัยนั้นออกมองไปที่เดิมก็ไม่เห็นปอปลาอยู่ตรงนั้นแล้ว ผมโมโหมาก ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงคิดว่ายัยนั้นนอกใจผมทั้งที่เราไม่ได้รักกัน ผมลุกขึ้นจับยัยผู้หญิงที่จูบผมเมื่อกี้กลับห้อง ในเมื่อยัยนั้นมีผมก็มี ทั้งที่คิดว่าจะหยุดแล้วเชียว แต่ช่วยไม่ได้เธอเริ่มก่อนเอง!

"อ่า มอสคะ " ผมพาผู้หญิงที่ไม่รู้จักชื่อกลับมาที่คอนโดน ผมนัวเนียกับเธอตั้งแต่ยังไม่ได้เปิดประตูห้องด้วยซ้ำ

"ซี๊ดดด ช้าๆคะ" ตอนนี้ผมไม่อยากคิดถึงหน้าผู้หญิงมั่วอย่างยัยนั้น ผมตั้งใจซุกหน้าเข้ากับหน้าอกที่ผ่านมีดหมอมา มันก็อดคิดถึงหน้าอกสวยๆของยัยนั้นไม่ได้อยู่ดี

"อ่าาา มอส "

"ซี๊ดดดด " ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงใต้ร่างผมครางด้วยความเสียวที่ผมมอบให้

"อ่าาา"

"กรี๊ดดด ยัยบ้า!!!"

ผมสะดุ้งตกใตเสียงกรี๊ดของคู่นอนจนต้องเงยหน้าขึ้นมองเธอแล้วหันไปตามมือเธอที่ชี้

"ปอปลา!" เธอยืนใส่ชุดคลุมอาบย้ำอยู่หน้าประตูหน้องน้ำน้ำตาไหลเป็นสายไม่พูดไม่จาอะไร ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นยืนทันที

"แกเป็นใครย่ะ ออกไปเลยนะ " คู่นอนปากแดงของผมชี้หน้าไล่

"เธอกลับไปก่อน" ผมหันไปบอกคู่นอนที่ไม่รู้จักชื่อนั้นกลับไป ผมมีเรื่องที่ต้องคุยกับคนที่ยืนร้องให้ไม่พูดไม่จาอยู่ตรงหน้า

"ไปสิย่ะ ผู้ชายเขาไล่แล้วยังจะน่าด้านอยู่อีก"

"ฉันหมายถึงเธอนั้นแหละ" ผมหันไปตวัดสายตาให้ยัยนั้นเป็นเชิงบอกว่าอย่าโวยวายเชียวน่ะ!

พรึบ! พลักๆ

ยัยนั้นเดินออกจากห้องด้วยความไม่พอใจแต่ผมหาสนใจไม่ คนที่ผมสนใจคือคนที่เช็ดน้ำตาปอยๆอยู่ตรงหน้าต่างหาก

"จะเอากัน อึก ทำไมไม่ไปเอาที่อื่น นายไม่ได้อยู่คนเดียวนะไอ้บ้า!!ฮืออๆ" พอยัยนั้นออกจากห้อง ปอปลาก็ตะคอกด่าผมทันที ผมที่โมโหเธออยู่จนไปไม่เป็นเมื่อเห็นเธอร้องให้อย่างหนัก

"จะทำอะไร!" ผมเดินเข้าไปกระชากคนคนตัวเล็กที่ดึงกระเป๋าเดินทางออกมาเปิดโยนเสื้อผ้าใส่ เธอทำบ้าอะไรว่ะ

"ฉันไม่อยู่กับนายแล้ว ฮืออ ไอ้บ้า" ยัยน่ารักสะบัดแขนออกแล้วเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าต่อ แล้วผมจะยอมหรอก เข้ามาง่ายอย่าคิดว่าจะออกไปง่ายๆแบบนี้เลย

ตุบ!

"มานี้! ไปไหนกับใครมา" ผมกระชากคนตัวบางขึ้นมาบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมไว้

"กับใครก็เรื่องของฉัน! ลงไปน่ะ!" ดีดดิ้นลงไป ดิ้นให้ตายก็ไม่ลงหรอกยัยนี้กล้าเถียงผม เธอมีนิสัยยังไงว่ะ

"ไม่! ตอบมาเดียวนี้ไปนอนกับตัวผู้ที่ไหนมา ห๊ะ" ผมเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ตะคอกคนใต้ร่างด้วยอารมณ์

"ลงไปนะ ฮืออ! เหม็นสาบผู้หญิง ฮือออ" ปอปลาปิดหน้าร้องให้ใหญ่ ต่อว่าเหม็นสาบผู้หญิงจากตัวผมอีก

"โธ่เว้ย!" ผมลุกขึ้นสบถ ทำไมมันยากเย็นแบบนี้ว่ะ

ผมเดินไปเปลี่ยนรหัสประตูแล้วล็อกไว้ เพื่อกันไม่ให้ปอปลาออกจากห้อง

"หยุดร้อง! ฉันจะไปอาบน้ำ เก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ให้เรียบร้อย ออกมาอย่างให้เห็น" ผมสั่งแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ไม่อยากเห็นหน้าสวยๆนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา

.