“โอเค....โอเค” เขาจะมีสติหรือไม่ไม่สำคัญ ตอนนี้เธอต้องตั้งสติและจูนสมองให้เข้าที่เข้าทางซะก่อน จากนั้นก็เริ่มแก้ปัญหาเฉพาะหน้าอย่างเงียบเชียบที่สุด เพื่อนกลับไปตั้งหลักในที่ปลอดภัยของตัวเอง
“อย่าเพิ่งตื่นนะคะ” เธอกระซิบเบาๆเพื่อไม่ให้เขารู้สึกตัว ขณะยกแขนของเขาออกจากหน้าท้องของเธอแล้วนำไปวางบนตัวเขาแทน
“อือ” เขาครางเล็กน้อย ทำเธอชะงัก ตาเหลือก นึกว่าเขาจะตื่นซะแล้ว แต่เขากลับขยับตัวแล้วพลิกกายนอนหันหลังให้เธอแทน เธอถึงกับโล่งใจ ที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากันในตอนนี้
“โอวว” เธอพยายามหายใจเบาที่สุด ขณะเอื้อมหยิบกางเกงในจากเกียร์รถมาสวมกลับเข้าร่างอย่างช้าๆ หยิบกระโปรงจีบรอบมาสวมใส่ จากนั้นก็ถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออกแล้ววางไว้บนเบาะ หยิบเสื้อเชิ้ตของตัวเองจากพื้นรถขึ้นมาใส่จนเรียบร้อย
“ใกล้จะเช้าแล้ว” เธอควรจะออกจากรถไปก่อนที่เขาจะตื่น และก่อนจะเช้าไปมากกว่านี้ แล้วมีคนมาวิ่งจ๊อกกิ้งจนเต็มสวน “
