เธอยื่นโทรศัพท์ให้เขาอีกครั้ง...เขารับโทรศัพท์จากมือเล็กๆของผู้หญิงที่เพิ่งช่วยเขาไว้อย่างกล้าหาญ แล้วอดที่จะมองหน้าเธออย่างพิจารณาไม่ได้
หน้าตาของเธอก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรนี่นา ออกจะน่ารักซะด้วยซ้ำ ถึงไม่สวยเตะตาต้องใจ แต่แววตาดุๆกับรอยยิ้มนั่นก็ทำให้ใจเต้นแรงได้เหมือนกันนะ
“ผมเป็นเพื่อนเจ้านายคุณนะ ทำไมพูดเป็นกันเองจัง น่าจะให้เกียรติกันหน่อย”
“คุณไม่ใช่เจ้านายฉันนี่... ฉันไปล่ะ” เธอบอกแค่นั้นก่อนจะหันหลังให้เขาแล้วเดินห่างออกไป
นิลลารีบเดินออกจากประตูโถงของโรงแรม ตั้งใจจะไปหาของกินที่ร้านสะดวกซื้อแถวๆนี้ก่อนกลับคอนโดซะหน่อย แต่มีใครบางคนวิ่งมาขวางหน้าไว้ซะก่อน
“อะไรอีกคะ” เธอถามงงๆ เมื่อเห็นศิวัฒน์มายืนหอบหายใจลิ้นห้อยอยู่ตรงหน้า
“ผม...ผมชื่อศิวัฒน์ เรียกศิก็ได้”
เธอยิ่งงงเข้าไปใหญ่ เขาอุตส่าห์วิ่งมาบอกชื่อเนี่ยนะ “ค่ะ...คุณศิวัฒน์ แล้วไงคะ”
“ให้ผม...ไปส่งมั้ย” เ
