Chapter 22
“ไอ้คิงน่ะสิครับ ตอนฝึกงานดูไม่ค่อยสนใจงานสักเท่าไหร่ แต่พอทำงานจริงมันจริงจังมากนะครับ” ไม่ปฏิเสธว่าคชาหัวดีตั้งแต่สมัยเรียน เขาต้องขยันสิบเท่าถึงจะเทียบกับคชาได้ คชาแค่อยู่เฉย ๆ ฟังอาจารย์สอนในห้องเรียน หรืออ่านหนังสือแค่รอบเดียวก็สอบได้คะแนนดีแล้ว
“จริงจังแต่ไม่เอาใครก็ไม่รอดหรอกนะจ๊ะ”
“คุณแม่รู้เหรอครับ”
“รู้สิ แม่ไปที่บริษัทก็เห็นพนักงานเขาคุยกัน เขาบอกว่าลูกของแม่น่ะมีสัมมาคารวะ มีน้ำใจ อ่อนน้อมถ่อมตัว มีแต่คนชมลูกแม่ไม่ขาดปาก”
“ผมไม่ต้องการคำชมแบบนั้นครับ” ธนาสีหน้าเคร่งเครียด กัดกรามจนขึ้นสัน
“อ้าว... ทำไมล่ะจ๊ะ”
“เพราะการมีสัมมาคารวะ อ่อนน้อมถ่อมตนคือผู้น้อย เป็นลูกน้องคนอื่น คนที่เป็นเจ้านายคนอื่นต้องมีอำนาจสิครับ”
“จริงด้วย”
“คืนนี้คุณลุงชวนไปงานเลี้ยง นัยว่าจะให้ผมกับไอ้คิงได้รู้จักกับลูกสาวเพื่อนน่ะครับ”
“ก็ดีสิจ๊ะ ลูกเรียนจบทำงานมาสักพักแล้ว ก็ควรมีคู่คร
