Chapter 24
น้ำรินมองเพื่อนอย่างขอโทษ ก่อนจะรีบประคองอีกฝ่ายออกไปจากร้าน เพราะเห็นว่าเพื่อนมีสภาพที่ไม่ดีเท่าใดนัก
“ปลายเป็นอะไร” น้ำรินเอ่ยถาม เพราะไม่แน่ใจว่ายาจะออกฤทธิ์เยอะแค่ไหน
“พาไปที่รถสิ” น้ำรินเงยหน้ามองคนที่บุ้ยใบ้ให้พาปลายฝนไปที่รถ ทำให้น้ำรินต้องรีบทำตามอย่างว่าง่าย
“นี่เงินของเธอ ไปได้แล้ว แล้วอย่าปากโป้งล่ะ” รติรสเอ่ยสั่ง
“ค่ะ แต่ปลายจะเป็นอะไรไหมคะ”
“ไม่ต้องถามมาก เธอจะไปไหนก็ไปได้แล้ว” รติรสรีบไล่อีกฝ่ายไป นั่นทำให้น้ำรินต้องรีบเดินหนี
เธอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกใครคนหนึ่งคว้าแขนเอาไว้
“เธอทำอะไรปลายฝน”
“พี่คิง” น้ำรินอ้าปากค้างที่เจอคชาที่นี่
“ฉันถามก็ตอบมา ถ้าเธอยังไม่อยากถูกจับส่งตำรวจ” คชาคาดคั้น
“คะ... คือว่า” น้ำรินเอ่ยเล่าปากคอสั่นไปหมด
“ปลายจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ น้ำขอโทษ น้ำผิดไปแล้ว”
“นี่เธอบอกว่าเป็นฝีมือของรติรสอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ อย่าแจ้งความ
