สงคราม...
ผมรีบบึ่งรถกลับบ้านมาทันทีเมื่อรู้ว่าขวัญย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านคุณย่า แต่เธอจะไปอยู่ที่นั่นได้ยังไงทั้งบ้านเหลือแค่คนแก่สามคนพอลงจากรถผมก็วิ่งเข้าบ้านเพื่อไปดูให้แน่ใจว่าแม่พูดจริงหรือหลอกผมให้รีบกลับบ้านแต่พอเดินเข้ามาก็เจอแม่กับพ่อนั่งคุยกันงุ๊งงิ้งงุ๊งงิ้งกันอยู่สองคนโดยไม่สนใจผมที่เป็นลูกชายเลยผมไม่สนใจผมมองท่านแต่ท่านไม่มองหน้าผมเลยผมก็เลยเลิกสนใจวิ่งขึ้นไปดูบนห้องพอเปิดประตูเข้าไปข้าวของทุกอย่างของขวัญก็หายไปหมดไม่เหลือเลยสักอย่าง ผมทรุดนั่งอยู่ปลายเตียงแล้วมองไปรอบๆ ห้องอีกครั้งเธอไม่อยู่แล้วจริงๆ หรือผมจะผิดจริงๆ วะแล้วผมต้องทำยังไงหรือผมต้องไปง้อแต่ผมง้อใครไม่เป็นด้วยไงประเด็นเพราะปกติเวลารู้ว่าตัวเองผิดก็แค่ทำมึนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ตอนนี้มันทำแบบนั้นไม่ได้ไง
ผมเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะไปหาขวัญที่บ้านแต่ก็โดนแม่ดักทางไว้เสียก่อน
"อ้าวครามกลับมาแล้วเหรอลูก กลับมาต
