สองวันต่อมา
เราเดินอยู่ข้างตึกคณะบัญชีแต่เป็นอีกฝั่ง ไม่ใช่ฝั่งตึกวิศวะ เราเลี่ยงที่จะเดินผ่านตึกวิศวะตลอดสองวันนี้เพราะเราไม่อยากเจอพี่ไต้ฝุ่น เราจึงจำเป็นต้องเดินอ้อมเข้าออกตึกคณะเรียนของตัวเองแทน
เดินไกลหน่อยแต่สบายใจ
ติ๊ง!
แต่เหมือนความสบายใจมันจะอยู่กับเราได้ไม่นาน เพราะเสียงโทรศัพท์ของเราดังขึ้นพร้อมกับหน้าจอแสดงข้อความที่พี่ไต้ฝุ่นส่งมา
ซึ่งเราแลกช่องทางการติดต่อกันเมื่อสองวันก่อนเพราะพี่เขาบอกว่าจะได้นัดเจอกันถูก
Line
พี่นักเลง : อยู่ไหน?
ดวงตากลมของเราหลุบอ่านข้อความที่หน้าจอโทรศัพท์ พี่เขาถามทำไม? ไม่ใช่จะเลื่อนมาเป็นวันนี้หรอกใช่ไหม?
วันนี้ยังเป็นวันพฤหัสอยู่เลยนะ งั้นเราโกหกว่ากลับบ้านที่ต่างจังหวัดดีไหมวะ แต่การโกหกมันไม่ดีนี่…
เอาน่าต้นหลิว โกหกเพื่อเอาตัวรอดคงไม่บาปมากหรอกมั้ง
"โธ่เอ๊ย แล้วเราจะมายืนเถียงกับตัวเองทำไมวะเนี่ย" งั้นไม่ตอบแล้วกัน อย่างน้อยก็ยังไม
