ทันทีที่ดวงตาของคนทั้งสองประสานกันไต้ฝุ่นก็ทิ้งบุหรี่ลงพื้นก่อนจะสาวเท้ามาหาต้นหลิวอย่างรวดเร็ว
ต้นหลิวที่เห็นก็ทำท่าจะหมุนตัวหนี
หมับ!
ทว่าไต้ฝุ่นก็รีบคว้าแขนเล็กของต้นหลิวไว้แน่นก่อนจะดึงเธอเข้าหาตัวแรง ๆ จนต้นหลิวเซไปแนบชิดเข้ากับอกแกร่งของไต้ฝุ่น
"มันเจ็บนะ ปล่อยแขนเรา"
"เธอเป็นอะไรต้นหลิว เธอจะหลบหน้าฉันไปจนตายเลยใช่ไหม" น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามคนตัวเล็กที่เขากำลังจับแขนของเธอไว้แน่นอย่างไม่ปล่อยให้เธอหนีไปไหน
"ปล่อยเรา พี่จะจับเราไว้ทำไม" ต้นหลิวเอ่ยพูดพร้อมกับพยายามสะบัดแขนของตัวเองออก แต่ยิ่งเธอสะบัดหนีตัวเองเท่าไหร่ไต้ฝุ่นก็ยิ่งจับแขนเธอไว้แน่นมากเท่านั้น
"ฉันถาม ไม่มีปากเหรอวะ!"
"เราก็ไม่ได้หลบ"
"อย่ามาพูดคำนี้ทั้งที่การกระทำสวนทางแบบนี้เถอะว่ะ มีอะไรไม่พอใจฉันตรงไหนก็บอกกันมาตรง ๆ ดิวะ"
"เราไม่ได้ไม่พอใจอะไร"
"งั้นเหตุผลที่เธอเมินฉันคืออะไร"
"เราไม่ได้เมิน เราก็ใช้ชี
