"พี่ใจเย็น ๆ แล้วเดินช้าลงหน่อยได้ไหม เราเจ็บ" ต้นหลิวเอ่ยบอกไต้ฝุ่นหลังจากโดนเขาจับแขนไว้แน่นและพาเธอออกมาข้างนอก
"…" เขาไม่ตอบอะไรนอกจากตวัดสายตาไปมองเธอด้วยสายตาเรียบดุ ทำเอาต้นหลิวชะงักเม้มปากแน่น
"ต้นหลิว" ทว่าตอนนั้นเองเสียงพะแพงก็ดังขึ้นทำให้ไต้ฝุ่นและต้นหลิวหยุดชะงักเท้าและหันไปมองก่อนจะเห็นเพื่อน ๆ ทั้งสามคนยืนมองเธออยู่
"เดี๋ยวเรามาได้ไหม" ต้นหลิวเงยหน้าไปเอ่ยถามไต้ฝุ่น ซึ่งไต้ฝุ่นไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยอมปล่อยมือของตัวเองที่จับต้นหลิวอยู่ออก ต้นหลิวจึงสาวเท้าเดินไปหาเพื่อนตัวเองที่อยู่ไม่ไกล
"โอเคไหม?"
"โอเค…แต่พี่ไต้ฝุ่นดูโมโหมากเลย เราจะทำยังไงดี" ต้นหลิวเอ่ยบอกเพื่อนสนิทตัวเองพร้อมกับทำหน้างอออกมา
"พี่เขาดูดุมากเลยว่ะ พูดไม่ออกเลย" วารินเหลือบสายตาไปมองไต้ฝุ่นที่อยู่ไกล ๆ เพียงครู่เดียวก็ต้องหลบสายตาหนี
"จริง เมื่อกี้ตอนที่เอาแก้วฟาดคนที่มาลวนลามแก อย่างโหดเลย หึงโหดมาก"
