“เข้ามากันได้ซะทีนะคะ ทะเลาะกันเป็นเด็กๆ ไปได้ เมื่อเช้ายังอยู่ในสภาพไก่เหงาทั้งคู่อยู่เลย” ธีรนัยตำหนิทั้งสองคนด้วยความหมั่นไส้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ทั้งสองคนก็ทะเลาะกันโดยไม่คิดว่าตัวเองต่างก็อายุมากแล้ว ไม่ใช่เด็กๆแล้ว
“ไม่ได้ทะเลาะอะไรเลย คุยกันปกติมากกก” ทอไหมลากเสียงยาวอย่างประชดประชัน
“นี่ไง ฝ่ายหญิงเริ่มแล้ว ฝ่ายชายต่อเลยมั้ย” ธีรนัยหันไปประชดพี่ชายของตนเอง เพราะไม่ต้องการให้เขาต่อความยาวสาวความยืด
“ไม่ล่ะ พี่ไม่อยากทะเลาะกับยัยไหมแล้ว ในหัวมีเรื่องอื่นให้คิด มากกว่าทะเลาะกับคนไร้สาระแบบยัยไหม” ปากก็บอกว่าจะไม่อะไร แต่ก็แอบแขวะทอไหมกลับจนได้ เล่นเอาธีรนัยส่ายหน้า เธอเคยแอบคิดนะว่าอยากได้ทอไหมเป็นพี่สะใภ้ แต่พอทั้งสองคนอยู่ด้วยกันทีไร ความหวังของธีรนัยก็จบสิ้นลงทุกครั้ง หรือจะบอกว่าสิ้นหวังก็คงจะได้เลยแหล่ะ
“ปากก็บอกว่าไม่อยากทะเลาะ แต่เปิดวอล์มาเต็มๆ เลยแหล่ะ” ทอไหมเอ่ยพร้อมกับค้อ
