ไม่นานนัก เวลาก็ล่วงเลยไปจนบ่าย
ติ้ง! เสียงข้อความเด้งขึ้นมาจากโทรศัพท์ของมิน
เกล: มิน เรามาถึงแล้วนะ อยู่หน้าคอนโดแล้ว
ไม่รอช้าคนตัวเล็กรีบคว้ากระเป๋าสตางค์ เดินออกจากห้องพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะลงลิฟต์ไปยังล็อบบี้ชั้นล่าง
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก เธอก็เห็นร่างเพื่อนสาวยืนอยู่กับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบ และถุงของใช้พะรุงพะรังเต็มมือ
“เกล!”
“มินนน~”
ทั้งคู่ยิ้มกว้างให้กัน ก่อนที่มินจะรีบเดินเข้าไปช่วยถือของ
“โอ้โห ของเยอะเหมือนย้ายบ้านเลยนะเนี่ย” มินแซวเสียงกลั้วหัวเราะ
“ก็ของใช้ส่วนตัวทั้งนั้นแหละ ไม่คิดว่าจะต้องย้ายออกมาเร็วแบบนี้เลยไม่ได้คัดอะไรเลย”
“ไม่เป็นไร ๆ ขึ้นห้องก่อนเถอะ เดี๋ยวมินช่วยถือ”
“ขอบใจนะมิน จริง ๆ เรากะจะถือเองหมดเลย ไม่อยากรบกวน”
“หยุดเลย! ใครให้พูดคำว่ารบกวนกัน เราเพื่อนกันนะเกล~”
เกลยิ้มเขิน ๆ ก่อนจะมองรอบ ๆ คอนโดที่ตกแต่งหรูหราด้วยผนังกระจกใสและโคมไฟระย้า
