เวลาผ่านไปสิบห้านาที
เสียงเพลงในไนท์ตี้วันคลับยังคงดังต่อเนื่อง ผู้คนยังเต้นและดื่มอย่างสนุก ทว่าความรู้สึกของ มิน กลับสวนทางกับบรรยากาศรอบตัว
เพราะเธอมีเหงื่อเริ่มซึมตามหน้าผาก ทั้ง ๆ ที่แอร์เย็นเฉียบจนคนอื่นต้องสวมเสื้อคลุม แต่ผิวของเธอกลับร้อนวูบวาบ ร่างกายเหมือนจะไม่ตอบสนองตามใจสั่ง
“เกล…” เสียงหวานสั่นเครือ “ฉัน… รู้สึกไม่ค่อยดีเลยอ่ะ”
เกลที่กำลังเก็บแก้วอยู่ใกล้ ๆ หันมามองทันที “หือ มิน เป็นอะไรน่ะ หน้าซีดเลย”
“ไม่รู้สิ… มึน ๆ เหมือนหัวเบาไปหมด แล้วก็ร้อนแปลก ๆ” มินพูดพลางยกมือแตะหน้าผากตัวเอง รู้สึกเหมือนเลือดสูบฉีดแรงจนหูอื้อ
เกลขมวดคิ้ว “หรือว่ากลับมาจากภูแล้วยังไม่หายดี? ไข้ยังไม่หายดีเหรอ”
มินส่ายหน้า “ไม่รู้… แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริง ๆ เกลกลับคอนโดเองได้ไหม ฉันอยากกลับคอนโดก่อน”
“ได้สิ มินกลับก่อนเลย เดี๋ยวฉันอยู่ต่ออีกนิด เก็บทิปอีกสักหน่อยค่อยกลับ”
“งั้น… ฝากบอกพี่พา
