สามวันก่อนงานมงคล จวนจินอ๋องก็เริ่มคึกครื้น ดอกไม้ถูกจัดเตรียมมาตบแต่งอย่างสวยงาม บ่าวไพร่ต่างก็วุ่นวาย โดยเฉพาะสายของฝ่ายตรงข้าม ที่ถูกใช้จนไม่มีเวลาสืบข่าว กว่าจะว่างก็เหนื่อยล้าเสียแล้ว
หรูซินยืนมองภาพเบื้องหน้าอยู่บนเรือน นางเผยยิ้มบางกับงานแต่งของตนที่กำลังจะเกิดขึ้นอีก ต่างก็แค่คราแรกเป็นเพราะนางสร้างเรื่อง จึงทำให้ตายอย่างอนาถ ทว่าครานี้ตนและจินอ๋องมีใจตรงกัน นางจึงรู้สึกมีความสุขมาก
“ทำอันใดอยู่หรือคนดี” จินอ๋องเอ่ยพร้อมกับโอบกอดร่างเล็กจากด้านหลัง หรูซินไม่ได้ผลักไสเขาแม้แต่น้อย
“เปล่าเพคะ แค่มองทุกคนช่วยตบแต่งจวนเท่านั้น เรื่องที่หารือกัน ไปถึงไหนแล้วเพคะ” หันหน้ากลับมาหาคนตัวโต ซึ่งช่วงหลังมานี้เห็นตนไม่ขัดก็ชักจะเอาใหญ่ ตอดเล็กตอดน้อยยามอยู่ด้วยกันเสมอ
“เรื่องพวกนั้นเจ้าอย่าได้ห่วงเลยนะ พี่จะจัดการเอง ดูแลตัวเองรอวันเข้าหอกับพี่ดีกว่า” บอกพร้อมกับส่งสายตากรุ่มกริ่มให้คนน้อง
