เหยียนจวิ้นยังนั่งอยู่ในห้องโถงของจวน โดยมีบิดามารดาพร้อมหยางจวิ้นที่รอฟังคำตอบ จากคนที่ได้เอ่ยถึงหญิงสาวที่พามาด้วย
"เหตุใดเจ้าถึงพาคุณหนูผู้นี้มาด้วย ซ้ำยังบอกว่าเป็นฮูหยินเจ้าอีก"
ฮูหยินเอ่ยถามบุตรชายที่นั่งอยู่ข้างๆ
"คุณหนูถูกบังคับให้แต่งงานขอรับ ลูกเลยอยากจะช่วยนาง แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือ"
เหยียนจวิ้นคิดว่าคงจะต้องเล่าเรื่องราวบางอย่าง ให้ทุกคนรับรู้แม้ทุกคนอาจจะไม่เชื่อก็ตาม แต่ตอนนี้ยังมีคนที่ตนไม่ไว้ใจอยู่ในจวน จึงหยุดคำพูดของตนไว้
แม่ทัพซื่อเมื่อเห็นบุตรชายไม่เอ่ยถ้อยคำใดๆอีก จึงออกคำสั่งให้บ่าวรับใช้และฮูหยินรอง พร้อมบุตรชายและสะใภ้ออกไปก่อน คราแรกแม่ลูกก็มีทีท่าไม่อยากออกไป แต่พอเห็นสายตาของแม่ทัพใหญ่ส่งมาต่างก็รีบลุกออกจากห้องไปทันที
"เอาล่ะมีอะไรที่ให้ผู้อื่นรู้ไม่ได้พูดออกมาเถอะ"
ภายในห้องที่เหลือเพียงไม่กี่คน แต่ก็ยังมีคนสนิททั้งสองและหยางลี่อยู่ด้วย
"คุณหน
