จู่ๆเหยียนจวิ้นก็เอ่ยชื่อคนในความทรงจำขึ้นมา ฮุ่ยหรานสะดุ้งตกใจทันทีเมื่อได้ยินชื่อนี้ แต่ก็ทำทีเป็นเอ่ยถามออกไป
" ท่านแม่ทัพเรียกใครหรือเจ้าค่ะ "
" เปล่า พี่แค่คิดว่าเจ้าเหมือนใครบางคนเท่านั้น แต่คงจะเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะว่าคนคนนั้นจากพี่ไปนานแล้ว อีกทั้งเราไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกันอีกแล้ว "
ฮุ่ยหรานมองหน้าของคนตรงหน้านิ่ง ก่อนที่ทั้งคู่จะต่างคนต่างเงียบไป จนผ่านไปสักพักเหยียนจวิ้นจึงเอ่ยขึ้น
" เจ้าก็พักที่นี่เถอะ พี่จะออกไปดูด้านนอกเสียหน่อย ถ้าเจ้าง่วงเจ้าก็นอนก่อนได้เลยนะ "
เอ่ยจบก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้ฮุ่ยหรานนั่งมองอีกคนเดินออกไปจากกระโจม พร้อมกับคำถามในใจ
" ไลลา ทำไมคุณถึงเอ่ยชื่อนี้ คุณรู้จักกับคนชื่อนี้ด้วยอย่างนั้นเหรอ ฉันรู้ว่าคุณเองก็มาจากยุคปัจจุบันเหมือนกับฉัน แต่จะเป็นช่วงไหนแค่นั้นเอง แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นเคยและไว้ใจคุณขนาดนี้ "
ฮุ่ยหรานนั่งนึกถึงคำพูดของอีกคน ที่เ
