แม่ทัพซื่อเอ่ยถึงบุตรชายคนโต ที่ไม่สามารถเดินได้เพราะถูกธนูพิษ จนทำให้ร่างกายเดินไม่ได้ เหนียนซูเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยปลอบใจ
" ท่านลุงอย่าได้คิดมากเลยเจ้าค่ะ ตอนนี้ฮูหยินน้อยมาอยู่ที่จวนแล้ว นางอาจจะสามารถรักษาพี่หยางจวิ้นได้นะเจ้าคะ "
" หยางจวิ้นเดินไม่ได้ ไม่ใช่ว่าป่วยเหมือนเหยียนจวิ้นเสียหน่อย นางจะสามารถรักษาได้เช่นไรกัน "
" เจ้าจะยืนคุยอีกนานหรือไม่เหนียนซู ข้าจะได้ให้รถม้ามารับเจ้าภายหลัง"
เสนาขวาเอ่ยถามบุตรสาวที่ไม่ยอมขึ้นรถม้าเสียที
" เหนียนซูไปก่อนนะท่านลุง วันหน้าเหนียนซูจะมาเยี่ยมพี่หยางจวิ้น "
ภายในห้องโถงของจวน ทุกคนยังคงนั่งอยู่ร่วมถึงฮูหยินรองและหลานจวิ้นคุณชายรองของจวนพร้อมกับฮูหยินน้อยเหนียนเฟย สายตาของแม่ลูกก็ยังคงเหมือนเดิม ยังคงเจือปนความริษยาอยู่เช่นนั้น แม้เหยียนจวิ้นจะช่วยกอบกู้ให้สกุลซื่อกลับมารุ่งเรืองเช่นเดิมแล้วก็ตาม
" เจ้าสองคนไปพบกันที่ใด ทำไมเจ้าถึงไ
