หลายวันผ่านไป_
บรรยากาศในห้องพักผู้ป่วยระดับวีไอพี ฟอเรสต์ยังนอนหมดสติอยู่บนเตียง แม้เสร็จการผ่าตัดระบายเลือดออกทางสมอง
เครื่องมือหลากหลายพันรอบตัวกำยำ ใบหน้าหล่อเหลาไร้สีซีดเผือก ผมดกสีสองอ่อนเริ่มยาวปกคลุมหน้าผากกว้าง
"หลับไปนานจังเลยนะคะ ไม่อยากตื่นมาดุปลาวาฬแล้วเหรอเนี้ย" คนตัวเล็กนั่งข้างเตียงถาม วันนี้ถึงเวลาที่เธอต้องเข้ามหาลัย แล้วยังต้องเจอวิชาการเรียนหนักถึงขั้นนอนหอพักต่อไปอีก
นักศึกษาสาวเอื้อมมากุมมือใหญ่ เอียงใบหน้าซุกใส่ราวจะรับความอบอุ่น
"สงสัยฟอเรสต์ไม่อยากตื่นมาดุน้องแล้วมั้งจ๊ะ วันนี้หนูปลาวาฬต้องเข้าหอพักแล้วนะ ลูกจะไม่ได้ยินเสียงน้องอีกหลายวันนะลูก" ซาร่าค่อยๆ จับไม้เท้าพยุงตัวเองมาข้างเตียง จับบ่าลูกชายบีบคลึงให้คนหลับไหลได้รับแรงรู้สึก
ถึงแม้ว่าการผ่าตัดจะผ่านไปด้วยดี แต่ในความเห็นของแพทย์ผู้รักษา ไม่สามารถคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นหลังคนป่วยฟื้นลืมตา
"ผมว่าเ
