“เธอกับฉันเราคบกันแล้วนะ คนคบกันจะนอนร่วมห้องกันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องเป็นกังวลว่าใครจะว่าอะไร” เอริกบอกเสียงเข้ม เขาจับปลายคางมนให้มองสบตา “ถ้าใครกล้านินทาเธอ ฉันจะจัดการมันเอง”
โรสิตาส่ายหน้า “ฉันเป็นคนไทยนะคะ คนไทยเขาถือเรื่องแบบนี้ มันไม่เหมาะ” เธอหาเหตุผลมาอธิบายให้เขาเห็นใจ หวังว่าสายเลือดไทยในตัวอีกครึ่งของเขา จะทำให้เอริกเข้าใจขนบธรรมเนียมของคนไทยบ้าง
“ไม่เหมาะยังไง อธิบายให้ฉันฟังหน่อย” เขายื่นหน้าเข้ามาหา จนจมูกแทบชนกัน ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มเมื่อเห็นแก้มแดงปลั่งของหญิงสาว
โรสิตาหลบสายตาคมวาวที่จ้องมาอย่างประหม่า “ก็... ก็มันไม่เหมาะนั่นแหละค่ะ” เธอตอบตะกุกตะกัก
สมองของเธอหยุดทำงานเสียเฉยๆ คิดหาคำตอบมาบอกเขาไม่ทัน เมื่อคนตัวโตกว่ากำลังใช้สายตาจ้องเธอด้วยแววตาชวนขนลุก มือข้างหนึ่งลูบไล้แผ่วๆ บนแขนเรียวไปมาก่อกวนจนเธอสติแตกกระเจิง ร่างหนาเบียดแนบร่างบางจนรับรู้ถ
