เอริกรู้สึกสนุกที่ได้เป็นป๋ากระเป๋าหนักพาอีหนูตัวเล็กๆ มาจับจ่ายเลือกซื้อข้าวของ ปกติเขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงที่คบหาด้วยเขามักจะเซ็นเช็คให้ไปหาซื้อของเอง ไม่เคยเดินตามคอยหิ้วของจ่ายเงินให้เหมือนตอนนี้ เพราะไม่คิดจะเอาใจพวกเธอเหล่านั้น เขาไม่เห็นความจำเป็นนอกจากมีสัมพันธ์ทางกายกันพอหายอยากก็จากกันไปคนละทาง ไม่ต้องเอาอกเอาใจให้มากเรื่อง กับโรสิตาเขาพอใจจะเป็นฝ่ายเดินตาม คอยจ่ายเงิน คอยดูแลเธอให้อยู่ในสายตา ยามเธออยากต่อรองราคากับคนขายเขาก็อาสาเป็นล่ามแปลให้ เอริกนึกขอบคุณที่ตัวเองสนใจเรื่องภาษา จนสามารถพูดได้ถึงห้าภาษา ทั้ง ไทย อังกฤษ เยอรมัน ฝรั่งเศษ และอิตาลี มันจำเป็นสำหรับการเจรจาทางธุรกิจ และตอนนี้มันทำให้เขากลายเป็นล่ามกิตติมศักดิ์ให้หญิงสาวตัวเล็กคนนี้
“เป็นไงบ้างเหนื่อยหรือยัง” เขาถามยิ้มๆ เมื่อเห็นโรสิตารามือจากการช็อป
“นิดหน่อยค่ะ แต่ฉันยังอยากได้กระเป๋าหนังสักใบไปฝากคุณ
